باز هم آیلتس

قبلا هم گفتم که یکی از بزرگترین مشکلات در راه مهاجرت، بدست آوردن مدرک زبان مربوطه است و اون جاهایی که زبان انگلیسی مد نظره، آیلتس یکی از بزرگترین معضلاته. این وسط برای خود من، آدمهایی جالبن که انگلیسیشون در حد she is a good boy است، بعد اعتماد به نفسشون سقف! یک بار در عمرش امتحان داده و همه رو ۵ گرفته، بعد ازش که می پرسی میگه میشینم دو ماهه می خونم ۴ تا ۷ می گیرم!

چون قول داده بودم در مورد تکنیک های آیلتس بگم، این پست رو می نویسم. قبلش بگم که این نسخه برای من جواب داد، ممکنه برای یکی مفید باشه ممکن هم هست که نباشه. مسئولیتش با خودتون!

آیلتس یک روش خیلی احمقانه و مسخره برای محک زدن دانش زبان انگلیسی شماست. این رو من قبل از هر کسی قبول دارم، اما چاره ای نیست. باید باهش کنار بیایید. من خودم آدمهای متعددی رو می شناسم که زبانشون از من خیلی قویتر بود، اما هیچ وقت نتونستن نمرات سری آخری که امتحان دادم رو کسب کنن. این نشون میده که من زبانم بهتر از اونهاست؟ یقینا نه! من فقط بهتر بلد بودم امتحان بدم.

اگر دانش عمومی زبانتون خوب نیست، باید اول یک فکری به حال اون بکنید. بالاخره یک سطحی از دانش رو داشته باشید تا بتونید نمره قابل قبولی کسب کنید. برای اطلاع افرادی که توی باغ نیستند (مثل اون اول خودم!) باید بگم آیلتس دو نوع امتحان داره: جنرال و آکادمیک. برای دانشگاه اگر می خواهید اقدام کنید، باید امتحان آکادمیک بدید که طبیعتا سخت تره. تفاوتش هم در متون مهارت reading هستش، سایر مهارت هاش با جنرال یکسانه. برای مهاجرت آیلتس جنرال قابل قبوله، یک جایی مثل کانادا که تاکید داره حتما جنرال امتحان بدید ولی استرالیا هر دو رو قبول داره. این هم از مسخره بازی های کاناداست دیگه!

باید برای موفقیت در آیلتس مثل خیلی چیزهای دیگه، استراتژی داشته باشید. من شاید ۲۰-۳۰ تا کتاب رو خوندم. اولین کتابی هم که پیشنهاد می کنم با اون شروع کنید، Target Band 7 هستش. با حال و هوای امتحان، اونطوری که باید آشنا باشید، آشناتون می کنه.

یک سری کتاب خود کمبریج منتشر کرده که من تا جایی که دنبال می کردم، ۸ جلدش بیرون اومده (شاید الان بیشتر شده باشه). اونها رو باید بذارید برای روزهای آخر. چون سبک و سیاقش دقیقا منطبق برامتحانه و اگر از اون اول، بدون تمرین برید سراغ اون، عملا فایده اون کتاب ها رواز بین می برید.

برای آیلتس و مشخصا برای لیسنینگ آیلتس، باید تمرین خود آیلتس روبکنید. گوش کردن به رادیوهای خارجی و نمی دونم اخبار بی بی سی و فیلم و این چیزها، مال آمادگی آیلتس نیست. این ها رو باید قبلا انجام داده باشید. این چیزها برای زمانی خوبه که مثلا شما یکسال وقت بذارین، بصورت مرتب و با برنامه منابعتون رو گوش کنید و بصورت کلی مهارت گوش کردنتون رو بهتر کنید. فیلم دیدن و موارد مشابه هم همینطوره، فقط بصورت تفننی خواهد بود و در دراز مدت میتونه تاثیر گذار باشه، ولی اینکه دو ماه گوش کنید و انتظار داشته باشید که بابت این مسئله نمره خوبی توی لیسنینگ می گیرید، با کمال تاسف باید بگم که من فکر نمی کنم محقق بشه. برای آیلتس، باید آیلتس بخونید.

من کاری که کردم این بود. تقریبا تمااااااااام منابعی که در دنیا برای لیسنینگ آیلتس وجود داشت رو بدست آوردم.
کمبریج رو گذاشتم برای ۱۰ روز آخر. توی زمانی که فرصت داشتم (نزدیک دو ماه) هرشب روش کار کردم. روزهای اول (یا بهتر بگم شبهای اول) کتابهایی رو کار کردم که تمرین لیسنینگ بودن، خود امتحان نبودن. اوائلش قراره که شما یاد بگیرید چطوری گوش کنید، پس وقت امتحان دادن الان نیست. الان باید خودتون رو عادت بدین که چطور گوش کنید و چطور اطلاعاتی که اون اراذل داخل نوار میگن رو بکشید بیرون. همتون هم می دونید که آیلتس یه جورایی بازتاب عقده های سادیسمی طراحان سواله، بنابراین اصلا نباید تعجب کنید که سوالات در حد اعلای پدر سوختگی طراحی شده باشن. در این راه شما مجاز به هر گونه استفاده مجاز و غیر مجاز از توانائیهاتون هستید. من خودم کاری که گاهی می کردم (و ممکنه یه عده از نظر اصول کلی تعلیم و تعلم زبان مخالفش باشن) این بود که حداقل سوالات رو به زبون فارسی می نوشتم. شاید از نظر شما اینکار حرفه ای نباشه، اما من نظر هیچ کسی رو لازم نداشتم و مهم هم نتیجه نهاییه. بنابراین اصول ارزشی آموزش و روال صحیح زبان خوندن و سایر این جفنگیات کلیشه ای رو بریزید دور و راهی رو برید که شما رو به هدفتون برسونه! من وقتی نمره ام رو گرفتم، هیچ کس نگفت که چون ورداشته بودی برای بعضی سوالات معنی فارسی کلمات رو نوشته بودی، ارزش نمره ۸٫۵ که گرفتی پایین اومده. بعد آیلتس یه عمر فرصت دارین بشینین از روی روال صحیح و منطبق بر استاندارد های آکادمیک زبان یاد بگیرین، پس کارو برای خودتون سخت نکنین! هر طور راحتید و حال می کنید سعی کنید که نمره خوب بگیرید.
این معنی فارسی سوالات، مخصوصا در مورد سوالات چند گزینه ای برای من معجزه کرد. چون مغز ما عادت داره که به فارسی فکر کنه، ۲۰ ۳۰ سال اینطوری عادت کرده. حالا نمی تونید زیر فشار عصبی امتحان از اون بدبخت بخواین که براتون ظرف ۴۰ دقیقه انگلیسی فکر کنه. حداقل وقتی اون فلان فلان شده داره تند تند حرف می زنه، با یه نگاه به معنی فارسی می تونید بفهمید ازتون چی خواستن. بشرطی که اینجا هم نیایید کلمه به کلمه سوال رو معنی کنید و با خط خوش بنویسید! نکته اصلی سوال که باید دنبال چی بگردین رو در یکی دو کلمه به فارسی جلوی سوال بنویسید. بازم میگم که این روش من بود، اگر شما با روش دیگه ای حال می کنید که همون کارو بکنید. مشابه این روش رو معلم های آیلتس میگن، که کلمات کلیدی رو زیرش خط بکشید. من منتها با معنی فارسی کلمات راحت تر بودم.
خوب، بعدش من رفتم سراغ سایر کتاب ها که امتحان داشتن. هر شب یک یا دو تا امتحان می دادم. کار بسیار مفید دیگه ای که می کردم این بود که تمام لغت هایی که بلد نبودم یا غلط زده بودم رو یادداشت می کردم. میشه گفت دامنه لغاتی که توی امتحان های لیسنینگ میاد در ۹۰ درصد موارد تکراریه. بعد از یک ماه و خورده ای، یه لیست جامع از لغات داشتم. توجه نکردن به شروع شدن کلمات با capital مثل اسامی روزهای هفته، ماه، اول تمام عناوین مثل The Main Hall و ذکر کردن – (خط فاصله) در لغتهایی مثل keep-fit و … چیزهایی هستند که شما مطمئنید درست نوشتید و نمره اش رو نمی گیرید.
ده روز آخرهم خود کمبریج رو خوندم. شبی دو تا یا سه تا تست می زدم. توی این مدت دیگه مغز آدم یاد می گیره که چطور تحت شرایط سخت بتونه درست عمل کنه.
روز امتحان. روز امتحان خیلی مهمه که این چند تا کار رو بکنید:

1. اون لیست لغاتی که آماده کرده بودین رو همراه خودتون داشته باشید و توی راه مرورش کنید. اگر موردی توی امتحان بیاد و شما توی لیست داشته باشینش و بازم غلط بزنید، من فکر می کنم عاقلانه ترین راه committing suicide باشه!
2. یکی از امتحانات کمبریج به همراه جوابهاش و فایل صوتیش رو روی موبایل یا MP3 player همراه خودتون ببرید. توی راه که میرید هم به اون نوار گوش کنید و هم از روی متن همراهتون سعی کنید جواب سوالات رو پیدا کنید. کلیدش هم که همراهتونه، برای چک کردن.
   دلیل این پیشنهاد اینه که مغز شما – که یاد گرفته فارسی فکر کنه – صبح هم همچنان همونطوری فکر می کنه. برای اینکه یکم از اون حال و هوا بیارینش بیرون، باید یه تکون بهش بدید و آمادش کنید که انگلیسی بشنوه. وگرنه این آمادگی رو باید سر جلسه بدست بیارید که به معنی از دست دادن نمره است.

برای این پست – که خیلی هم طولانی شد – کافیه. در پست های بعدی در مورد سایر مهارت های آیلتس می نویسم.

پی نوشت: بعد از حدود ۴ سال، یک متن دیگه نوشته ام که اینجا می تونید بخونید. در مورد ساختار سوالات کمک می کنه.

پی نوشت ۲: این نوشته قدیمیه و دوستان خیلی زیادی از من خواسته اند (و همچنان میخواهند) که منابع خودم رو براشون ارسال کنم. توجه کنید که منابع در اختیار من هم، مثل همین نوشته خیلی قدیمی هستند و موارد بسیار دیگه ای منتشر شده اند که بسیار مناسبتر از اینها هستند. بنابراین دنبال اون موارد باشید و بیخیال اینها بشید (چون فکر نمی کنم دیگه خیلی بدردبخور باشن).