خاطرات مهاجرت به کانادا خاطرات و تجربيات شخصی در مورد مهاجرت به کانادا
مسافرت دو هفته ای من به ایران به اتمام رسید. می تونم بگم بجز چند ساعت، همه اش اعصاب خوردی و ناراحتی بود. روز آخر با یوسف حرف می زدیم، بهم گفت یادته اوائل که من رفته بودم و ازت در مورد ایران و شرکت می پرسیدم، می گفتی مثل همیشه است، و اگر می خوای بدونی چه خبر بود، یک مسافرت بیا ایران؟! حالا خودت هم توی همون شرایطی. حق باهش بود، واقعا چقدر بدم اومد. هرچی سعی کردم یک مورد مثبت پیدا کنم، نشد. درسته تجدید دیدار با بعضی اقوام و همینطور معدود دوستانی که فرصت دست داد، خیلی خوشحال کننده بود، اما حتی همون ملاقات ها هم غباری از غم، استیصال و ناامیدی داشت. دردناک تر اینکه همه به شرایط آگاه و واقف هستند و کاری هم برای بهبود شرایط از دستشون برنمیاد.
زمانی که کانادا بودم، از اعماق قلبم برای ایران، برای تهران و برای همه کسانی که در قلبم جا دارن دلتنگ بودم و دلتنگ میشدم. چقدر حس بدیه که الان، حتی شوق دیدار اون عزیزان هم نمیتونه محرک من برای برگشتن به ایران باشه. همه لبخندها دردی پشتش نهفته است، همه خنده ها تلخه. چقدر برای ایران ناراحتم، چقدر شرایط سخت شده.
این مطلب رو در واپسین دقایقی که در فرودگاه IKA هستم می نویسم. دفعه قبل که از این فرودگاه به راه افتادم، بغضی ته گلوم رو می فشرد. الان هم همون حس رو دارم، اما جنس اون بغض فرق کرده. متاسفم. متاسفم. اگر هنوز آدمهای مثبت اندیشی این میونه پیدا میشن، good for them. ولی تلخی وقایعی که شاهدش بودم، وقایعی که در زندگی هموطنان مقیم ایران، به صورت روزمره تکرار میشن، برای من با هیچ نکته مثبتی شیرین نمیشه.
انقدر از برگشتنم خوشحالم، که مهموندار هواپیما به زبون دراومد! گفت: it’s nice that you are so happy to come back home!
پست بعدی به مقایسه اجمالی شرایط ایران و کانادا می پردازم. طبیعتا از دیدگاه خودم…
سلام . مرسی از مطالبی که مینویسید . خوشحالم که خوشحال هستید از برگشتن به تورنتو.
سلامت و شاد باشید. گرچه همیشه غم دوری از ایران و خانواده باهامون هست ، ولی بازم به امید فرداهای بهتر
ممنون. رسیدن شما هم به خیر. چه کارها کردید تا بحال؟
خیلی ممنونم . به دلیل سردی هوا خیلی کارها کند پیش میره. حساب بانکی باز کردیم و در YMCA ثبت نام کردیم. باید پنج شنبه امتحان CLB شرکت کنیم . اگر زحمتی نیست یکم در مورد امتحان و نکاتش ، زمانش و خلاصه اگر نکته خوبی بنظرتون میرسه که بهتره بدونیم رو اشاره کنید. خیلی هم ممنون.
امتحانش خیلی خیلی ساده است. با آیلتس ۶ فکر می کنم بتونید نمره ۸ رو بگیرید. نگرانش نباشید. بسیار ساده تر از اونیه که به نظر میاد.
آقا دیدی ایران چیزی نداره دلتنگش بشی؟ فقط خانواده و بعضی از دوستان نزدیک باعث میشن تصمیم واسه مهاجرت سخت بشه و ادم ناراحت بشه وگرنه چیزی نداره.خوشحالم که خوشحالی از اینکه برگشتی کانادا.وقتی خوشحالی نوشته هات هیجان بیشتری داره اما چند تا پستت که قبل از سفرت به ایران نوشتی توش واقعا معلوم بود خیلی ناراحتی. ایشالا کار ما هم جور میشه.فعلا که یک اردیبهشت اعزامم واسه سربازی.اینم یه بدبختیه که زندگی توی ایران داره. اقا پس منتظر یه مقایسه مفصل از ایران و کانادا هستیم.دمت گرم که مینویسی
امیرحسین عزیز
آخرین پستهای قبل از ایران رفتنت نشان از دلتنگی برای وطن داشت و گاها می ترسیدم به همه زحماتت پشت پا زده و برگردی ایران. می خواستم برایت بنویسم که مبادا! اما ننوشتم چون احتمال میدادم منظور مرا درست متوجه نشی.
ایران وطن ماست و خیلی از داشته هایمان را از آنجا داریم در عین حال زحمت زیادی هم برایش کشیده ایم. امکان ندارد که فراموشش کنیم ولی باید زندگی آینده خود را بر مبنای واقعیات بنا کنیم نه دلتنگی ها. منهم خیلی دلتنگ ایران می شوم. صرف نظر از خانواده، حتی برای کوچه های کودکی هم دلتنگ می شوم. اما تمام آن دلتنگی ها با یک برخورد نامناسب در فرودگاه تهران گم میشود. این نشان می دهد که آن دلتنگی ها چیزی شبیه خماری است که با یک تشر می پرد.
اکیدا توصیه می کنم بفکر برگشتن نباش. هر چقدر دوست داری برای دیدارهای کوتاه مدت به ایران برو ولی مصمم باش که زندگی آینده ات را در کانادا بسازی.
مقداری از مسایلی هم که در کانادا شما را اذیت می کند مربوط می شود به اختلاف فرهنگ دو کشور و ما باید فرهنگ کشور میزبان را بپذیریم و مطابق آن رفتار کنیم. درست نیست که مرتب فکر کنیم اینکار در ایران به این شکل انجام می شد و شکل کنونی آن برایمان آزار دهنده است. زیرا متقابلا موارد زیادی هم وجود دارد که در ایران آزار دهنده هستند و اگر این دو گونه را با هم قیاس کنیم وزنه خوبیهای کانادا بسیار سنگینتر است. بیخود نیست که اینهمه انسان از کشورهای مختلف زندگی خود را رها کرده و به کانادا می آیند.
پس با همان جدیت و پشتکار همیشگی خود بمان و فکر برگشتن را کاملا از فکر خود خارج کن. زیرا آینده از آن شماست.
ارادتمند شما
ممنون مهندس. کاملا با فرمایشات شما موافقم.
داداش عاشقتم.
ایشالاااااااا موفق بشی.
Home sweet home!!!
من هم کانادا رو خونه ی خودم میدونم
و چقدر تلخه که ایران برای مردمانش دیگر خانه ی شیرین نیست! حداقل برای من
چه بر سرش امد؟!
سلام، دقیقا حسی که من و همسرم(حتی بیشتر از من ) بعد از سفر دو هفته ای به ایران، با ورودمون به پیرسون داشتیم….نمیدونم بگم متاسفانه یا خوشبختانه…
لازم به ذکر است که ما هم پس از هشت ماه که از مهاجرتمون گذشته بود، دو هفته رفتیم ایران و برگشتیم….
نمیدونم چرا اما با این پستت خوشحال شدم.انگار دوست نداشتم بگی تصمیمت اشتباه بوده.
دقیقا باید بیاد بیاریم که برای چی از وطن عزیز دل کندیم.
جوابها رو یه جایی بنویسیم.
هر موقع دلتنگ شدیم بریم بخونیمش.
اوضاع ایران هم اگر تغییر جدی کرده باشه حتما از راه دور هم متوجه میشیم.
عصر اینترنته مثلا.
ساعتها وقت گذاشتم سایت شمارو مطالعه کردم ، از اول کل نوشتهاتونو دنبال کردم تا به این نقطعه که رسیدید من از اول میدونستم میرسی ،موفق وپایدار
من که بعد از چند سال داشتم میخوندم ، بازم اینقدر خوشحال شدم راضی بودی از برگشت به کانادا ! دیدم از تابلو خوش آمدید عکس گذاشتی یه نفس راحت کشیدم . موفق باشی .
ممنون!