استارت پروسه مهاجرت به کانادا

در پست قبل گفتم که برای پرداخت هزینه های بررسی اولیه پرونده، نیاز به پرداخت ۵۵۰ دلار کانادا بود. اینجا بود که یکی از رفقای قدیمی رو شناختم! آشنای خیلی گردن کلفتی توی یکی از صرافی ها داشت و بهش زنگ زدم که فلانی، لطفا تو که با مدیر صرافی آشنا هستی، یک لطفی بکن و ازش آمار بگیر ببین من چکار باید بکنم.

جوابش جالب بود: تو که خودت با طرف آشنایی (کلا دو بار اون بنده خدا رو دیده بودم – طرف مدیر یکی از صرافی های بسیار خفن و کاردرست ایرانه). یک زنگی خودت بهش بزن. من اگر بهش زنگ بزنم، جنبه دستوری پیدا می کنه!!!! (؟)

ربطش رو نفهمیدم، اما این رو فهمیدم که فقط تا همین جا رفیق بودیم، وقتی قراره کاری برای من انجام بده اینطوری می پیچونه. قید صرافی رو زدم. از اونجایی که اگر خدا بخواد، هیچ کس نمی تونه جلوی خواست خدا رو بگیره، یک سرچ توی اینترنت کردم و دیدم یک بنده خدایی از این اوراق مالی (که بعدا فهمیدم اسمش مانی اوردره – money order) میاره و بابت هر کدوم هم ۱۲۰ هزار تومن برای خودش می گیره. درنگ نکردم و گفتم فوری یکی به دستم برسونه. گفت یک هفته تا ۱۰ روز طول میکشه. نیازی نیست که بگم توی اون مدت انتظار چی بمن گذشت! ولی دمش گرم، سر ۴ روز مانی اوردر رو بدستم رسوند و من هم فوری فرداش مدارک رو ارسال کردم. توی اون مدت هم به یکی دیگه از دوستان گفتم که اونهم زود بجنبه و مدارکش رو بفرسته. نوید هم همین کار رو کرد. مدارک من یک هفته زودتر از اون توسط آرامکس به نووا اسکوشیا رسید.

اون بنده خدا بعدا یک سایت درست درمون راه انداخت که می تونید اینجا ببینیدش. من دوبار ازش مانی اوردر خریدم و هر دوبارش خیلی خوب بود و بدون دردسر. آدرس سایتش هم: http://www.irancanada.net

خوب یادمه که رفته بودم مسافرت. وقتی برگشتم، ساعت ۷ صبح، سر کار بودم که توی سایت یکی از وکلا دیدم نوشته:

برنامه مهاجرت اولویت های ۳۸ گانه بسته شد.