روز کانادا

مدتیه که نمی نویسم. بیشتر هم بدلیل نبودن سوژه است، تقریبا زندگی من هم داره عادی میشه. مثل بقیه مردم اینجا و مثل زندگیم در ایران. اما خب فکرمی کنم روز کانادا یا Canada Day بهونه ای باشه برای نوشتن. یکی از تعطیلی ها یا بقول قدیمی ها، اعیاد این مملکت، روز کاناداست که من چون خودم نمی دونستم مناسبتش چیه، از ویکیپدیا نقل می کنم:

این روز سالگرد تصویب قانون بریتانیایی آمریکای شمالی در تاریخ اول ژوئیه سال ۱۸۶۷ است که به موجب آن قانون دو مستعمره و یک استان سابق امپراطوری بریتانیا متحد گردیدند و تشکیل کشوری بنام کانادا را دادند.

به هرحال از دید من، روزی بود که همه جا جشن کرفته بودند و شلوغ کاری می کردن و … مردم این مملکت معطل این هستند که تقی به توقی بخوره و بیفتن دنبال عشق و حال. برای همین همه خیلی شاد هستند. ساعت ۵ عصر بود که رفتم به میدون Mel Lastman (این بنده خدا هم یک مدتی شهردار نورث یورک بوده). به دو سه تا ازبر و بچه ها هم زنگ زدم و دو تا دیگه از دوستان رو هم اونجا دیدیم و خلاصه بیخیال برنامه شدیم، نشستیم خودمون به گپ زدن. ساعت ۱۰ شب هم یک آتیش بازی خیلی باحال، با حالتر از ویکتوریا دی راه انداختن که می تونید فیلمش رو اینجا ببینید: https://www.youtube.com/watch?v=kgXv30QuuaU

این هم چند تا تصویر از مراسم:

یک نکته دیگه هم در این مراسم بود و اون اینکه بنده به عنوان دارنده کارت پلاتینیوم Avion، با بقیه مردم فرق داشتم و بانک RBC یک سری وسایل الخورتک بازی به من داد، تاتوی موقت پرچم کانادا و یک بج الکترونیکی کانادا و کلاه و … از این مسخره بازی ها که آدم احساس کنه خیلی به نفعش شده اون کارت رو داره!!!!

هفته ای که گذشت، راهپیمایی Pride هم در تورنتو برگزار شد. افراد همجنسگرا و کلا کسانی که شاید ما در فرهنگمون خیلی کارهاشون رو تایید نمی کنیم (و حتی شاید به شدت مخالفش باشیم) در کانادا آزاد هستند که در کنار بقیه ابراز عقیده کنند و اتفاقا دولت هم بشدت ازشون حمایت می کنه. نمی خوام اینجا در مورد این عقاید صحبت کنم، اما در راهپیمایی روز ۲۹ ژوئن پلیس هم حضور داشت وبه این صورت با مردم برخورد کرد:

 

چیه؟! نکنه فکر کردید اینجا هم آب بازی، عمل مغایر با امنیت ملی و شئونات اسلامی قلمداد میشه؟! نه، اینجا خود پلیس هم پایه آب بازیه! ضمنا ایشون که کاملا هم مسلح! حاضر شدن، رییس حزب نیو دموکرات کانادا، توماس مولکیر هستند که حزبشون هم خیلی حزب قدرتمندیه:

بله به هر حال این اختلافات جزئی بین کانادا و ایران وجود داره!

یکم هم در مورد مسائل جدی تربگم. افتاده ام دنبال کاریابی یا بهتر بگم فهم بازار کار کانادا. فعلا نه رزومه درست کرده ام و نه علیرغم همه بد و بیراه هایی که یوسف بهم میگه، Linked IN ساختم. برای این منظور تا دلتون بخواد اینجا سرویس هست، به جهت کمک به تازه واردین. معروفترین اونها هم YMCA هستش که یک کار مهمی که انجام میده، برگزاری امتحان CLB است. این امتحان برای ارزیابی سطح زبان شما پیش مراکز تازه واردین و دولت انجام میشه (و من نفهمیدم وقتی پدر ما رو سر آیلتس درآوردن، چرا باید این امتحان رو دوباره بدم). مطابق معمول همیشه که از امتحان فراری هستم، هی دست دست کردم و هی به تعویق انداختم تا اینکه بالاخره مجبور شدم برم این امتحان رو بدم. وقتی امتحان تموم شد، ازدست خودم حسابی عصبانی شده بودم، امتحان در حد شلغم، گلابی، سیب زمینی ترشی، این مایه ها بود! در هر ۴ تا اسکیل، نمره ۸ رو گرفتم که بر طبق گفته خود ممتحن، بالاترین نمره بود. از آیلتس هم بسیار ساده تر.

برای کاریابی، چند جای مخلف هست، به اسامی Acces، JVS، ELT و… خانم ایرانی که مشاوره به من میداد، گفت با توجه به سطح زبانت و تجربه کاری که داری، بهتره از Acces استفاده کنی، چون سطح بقیه برای تو پایینه. تماس گرفتم و قرار شد هفته آینده در جلسه توجیهی این مرکز شرکت کنم. اما استنباط خود من از فعالیت این مراکز اینه که بیشتر Show off هستند تا اینکه کارخاصی برای آدم انجام بدن. حالا برم ببینم چی میشه.

در مورد گواهینامه رانندگی هم باید بنویسم. منتها گذاشتم وقتی کار تموم شد. فعلا با اجازتون گواهینامه G1 رو گرفته ام!