خیلی زود، دیر میشه

اون اوایل که شروع به نوشتن وبلاگ کردم، نوشته بودم که سر جریان مهاجرت برای استرالیا (مقصد اولیه ام برای مهاجرت) متوجه شدم در این زمینه، خیلی زود دیر میشه. کلا همیشه در زندگی همینطوه، احساس می کنی هنوز وقت داری و یکدفعه می بینی که فرصت ها همه از دست رفتن و بدتر از همه، دور وبریهات همه رفتن و تو موندی.
می دونم که خوانندگان وبلاگ در کنار بی حوصلگیشون در مشارکت در بحث ها، حوصله خوندن همه مطالب رو هم ندارن، خیلی وقت ها سوالاتی رو توی کامنت ها از من می پرسن که چند تا پست قبل تر بهش مفصل پرداخته ام، از جمله در مورد محل مناسب برای زندگی. برای همین، یادآوری می کنم که اولین جرقه های مهاجرت من برای استرالیا خورد، اون زمان لیستی تحت عنوان MODL وجود داشت که چند ماه بعد از اینکه من به فکر مهاجرت افتادم کلا حذف شد. بعد هم که قصد کانادا کردم و این بار با اخطاری که مهدیار بهم داد، تونستم در آخرین روزهای قانون ۳۸ رشته ای، مدارکم رو بفرستم و از قافله جا نمونم. بعد از زمان ما، رشته های تخصصی تغییر کرد و ۲۹ رشته ای شد و برای هر رشته ای محدودیت وضع کردن و آخرین دسته گل وزارت مهاجرت، این برنامه من درآوردی express entry هست که اصلا معلوم نیست بر چه اساسی داوطلبان رو گزینش می کنه.
یک مورد دیگه اش که ما مقیمان دائم رو مبتلا کرده، بحث اعطای حق شهروندی، یا همون گرفتن پاسپورت کاناداییه. قبلا روال به این ترتیب بود که باید از ۵ سال منتهی به تاریخ درخواست شما برای شهروندی کانادا، ۳ سالش رو در خاک کانادا می بودید، معادل ۱۰۹۵ روز. الان زحمت کشیدن و گفتن، از ۶ سال منتهی به درخواست شما، چهار سال یا ۱۴۶۰ روز رو باید در کانادا باشید، اونم سالهایی برای شما محاسبه میشه که حدافل ۱۸۱ روز از اون سال رو توی کانادا بودید. این به تنهایی کلی دردسر ایجاد می کنه ولی نکته بدترش، اینه که کسانی که دو تا تابعیت دارند (مثل ما ایرانی ها) همیشه در معرض خطر از دست دادن تابعیت کانادا هستند. در واقع همیشه این خطر هست که یک آفیسر در اداره مهاجرت، همینطوری حال کنه که تابعیت شما رو باطل کنه، شما هم حق هیچگونه اعتراضی ندارید و به همین راحتی اقامتتون رو از دست می دید. درسته که بهونه این قانون جدید، مقابله با تروریست هاییه که از پاسپورت کانادایی سوء استفاده کرده اند، ولی در عمل پتانسیل این اعمال فشار از طرف دولت بر مهاجرین هست. توضیح اینکه هرکس دارای تابعیت ایرانی باشه، امکان سلبش رو به هیچ عنوان نداره، یعنی دولت ایران حتی اگر خود شما درخواست رسمی و از روی رضایت خاطر خودتون مبنی بر لغو تابعیت ایرانی رو ارائه کنید، از شما نمی پذیره و کماکان و تحت هر شرایطی شما یک ایرانی باقی خواهید موند. اما در مورد بعضی ممالک دیگه مثل چین، دولت چین وقتی اتباعش اقامت کانادایی می گیرن، اقامت چینی شون رو سلب می کنه و حتی اگر بخوان به چین رفت و آمد کنن، باید درخواست ویزا بدن!
خلاصه اینکه، در زندگی کلا قدر لحظات و فرصت ها رو باید بدونید. خیلی زود، دیر میشه و فقط حسرتش برای آدم می مونه، مخصوصا در مورد فرصت های مهاجرت.