استیو مصطفایی

آدمهایی هستند که پیدا کردنشون در یک مراحلی از زندگی، شانس بسیاربزرگیه. نه، اسمش رو نمیشه گذاشت شانس، اسمش یک موهبت الهیه.
خیلی بندگان خدا رو می شناسم که دار و ندارشون رو تبدیل به دلار کرده اند و آورده اند اینجا تا باهش زندگی جدیدی رو بسازند و طبیعتا بسیار استرس دارند، و به پست از خدا بی خبرانی می خورند که به همون دارایی اندک این آدمها هم رحم نمی کنند. شکرخدا من دراین حد شرایطم سخت نیست، ولی آدمهایی با این شرایط رو دیدم. توی یک مملکت غریب، توی یک شهر درندشت، جایی که کسی رو نمی شناسی، جایی که اونهایی که می شناسی انقدر غرق در زندگی روزمره شون هستند که نمی تونی ازشون انتظاری داشته باشی، جایی که آدمها همه ماشینی شده اند، جایی که بعضی هم زبانها، توی از همه جا بی خبر و بی اطلاع از همه چیز رو لقمه چربی می بینند که باید درسته قورتت داد. گفتم هم زبان و نگفتم هم وطن، چون من یکی شرمم میشه بگم با چنین موجوداتی هم وطن هستم.
اینکه یک نفر شما رو راهنمایی کنه، جایی رو نشونتون بده، به یک نوشیدنی یا یک وعده غذا مهمونتون کنه خیلی خوبه. ولی اینکه مابین این همه آدم که گفتم، افرادی رو پیدا کنید که خداوند بخشی از مهربونیش رو به اونها داده، فقط اسمش رو میشه گذاشت موهبت الهی.
در مورد اجاره و خرید ملک بعدا خواهم نوشت. اما این پست رو به افتخار مردی گذاشتم، که من رو نمی شناخت و در عین حال نمی تونم بگم توی هفته ای که گذشت – هفته ای که جزء روزهای اول زندگی من در این مملکته – چقدر به من محبت کرد. اینکه وقت و بی وقت بهش زنگ زدم، تایم کاری و غیر کاری مزاحمش شدم، چندین بار بدلیل اینکه ماشین نداشتم، از نقاط دور و نزدیک شهر دنبالم اومد و برام دنبال خونه مناسب گشت، جزء به جزء مراحل و قوانین اجاره و خرید مسکن رو برام توضیح داد و با حوصله جواب سوالاتم رو داد، چقدر سر تخفیف گرفتن با صاحب خونه ها چک و چونه زد، چقدر جاها من ناشی رو راهنمایی کرد و اشتباهاتم رو تصحیح کرد. نه، هیچ کدوم از اینها رو تا توی شرایط مشابه نباشید، درک نمی کنید. من هم فعلا کاری در جبران این همه لطف و محبتی که به من داشت، نمی تونم بکنم. فقط امیدوارم بتونم دوست خوبی در آینده براش باشم.
این پست رو به افتخار استیو مصطفایی نوشتم. در وصف بزرگواری این مرد بزرگ هرچی بگم کم خواهد بود. روح بزرگ این آدم، یقینا وسیله تحقق خواست و اراده خداوند برای افرادی هست که به امید همون خداوند پا به این سرزمین می گذارند. ایشون دومین استیو دوست داشتنی در زندگی من هستند، اولیش استیو جابز بود و دومیش استیو مصطفایی.