Tom’s Place

برای یک منظوری، نیاز پیدا کردم که کت و شلوار تهیه کنم. من خیلی اهل کت و شلوار نیستم و با اینکه بدم نمیاد سرکارم خیلی تر و تمیز و رسمی حاضر بشم (بشزطی که محل کارم جای درست درمونی باشه) ولی در کل تیپ راحت رو می پسندم، بیشتر از همه هم شلوار جین. حالا دیگه این از بد روزگاره که هم در اینفوتک و هم در محل کار فعلیم، شلوار جین یک جورهایی منع میشه (و من هم هیچ وقت جدی نگرفته ام، با اینکه چپ چپ نگاه کردن و تذکرهای غیر مستقیم و مستقیم زیادی هم دریافت کرده ام، اصولا اینکه کسی برای من تعیین تکلیف کنه چی بپوشم و چی نپوشم در قاموس من معنایی نداره، به بیان دیگه به کسی مربوط نیست!).
به هر حال، به همراه پدر – که ایشون هم می خواست یک دست لباس از اینجا بخره – چند هفته قبل شال و کلاه کردیم و راه افتادیم. قبلش از پیمان پرسیده بودم کت و شلوار خوب و به قیمت کجا پیدا میشه، و اون اظهار بی اطلاعی کرده بود. فقط بهم گفت اونی که توی داون تاون می بینی رو می تونی با قیمت خیلی بهتری در وان میلز بخری. وان میلز یک مرکز خرید بسیار بزرگ در شهر Vaughan (وان) در شمال غربی تورنتوست، منتها برای من که ماشین ندارم رفت و آمد خیلی سخته. یعنی باید با TTC خودت رو برسونی به ایستگاه فینچ و از اونجا دوباره اتوبوسهای Viva رو سوار شی تا برسی به مقصد. دو ساعتی هم توی راه خواهی بود. ولی چون یک مرکز خرید outlet است، یعنی خیلی از برندهای معروف اونجا با قیمت مناسبتری اجناسشون رو ارائه می کنن، خرید لباس از اونجا خیلی به صرفه است. مثلا یک شلوار جین لیوایز که در خیابون بلور یا ایتن سنتر قیمتش ۱۰۰ دلار و یا بیشتره، در تمام ایام سال می تونی به قیمت زیر ۵۰ دلار (این قیمت مال چند ماه پیشه و شاید الان تغییر کرده باشه) تهیه اش کنی. تقریبا همه برندهای معروف هم اونجا شعبه دارن، گپ و تامی و لیوایز و خیلی برندهای آمریکای شمالی.
بگذریم. ما قصد دیدن داشتیم، بنابراین راه افتادیم به سمت ایتن سنتر. چند تا مغازه رو گذری دیدیم تا بالاخره رسیدیم به هری روزن. این فروشگاه جزء فروشگاه های بسیار لوکس تورنتو بحساب میاد و البته یک فروشگاه هم در خیابون بلور داره. فروشگاه معروف دیگه هم هولت رنفرو، باز هم در خیابون بلور است. اهل هزینه کردن درست درمون و اساسی باشید، اینجا جاشه! هوگو باس، جورجیو آرمانی، کورنلیانی (اصلی، نه اونی که روبروی مسجد الغدیر میرداماد به نام کورنلیانی بهتون میدن!) و خیلی برندهای دیگه رو می تونید اینجا پیدا کنید. از بابت قیمت هم نگران نباشید، بسیار بسیار گرونه! کت و شلوار تقریبا زیر ۱۲۰۰ دلار پیدا نمی کنید. یک کت و شلوار بسیار زیبای جورجیو آرمانی رو می تونید فقط با ۶۰۰۰ دلار (۱۶ میلیون تومن) بخرید. یا مثلا کفش سالواتوره فراگامو ۶۰۰ دلار ناقابل به بالا. منتها واقعا اجناس این فروشگاه شکیل و لوکس هستند.
کت و شلوارهای اونجا رو دیدیم و بعد رفتیم سراغ هادسون بی، اونم ناامیدمون نکرد و با ارائه اجناسی در رنج ۲۰۰۰ دلار به بالا، بهمون نشون داد که دنیا دست کیه. شب اومدم خونه و از روی سایت هری روزن، یک کت و شلوار بسیار شکیل هوگو باس رو انتخاب کردم و تصمیم گرفتم برم بخرمش. فردای اون روز، از سرکار رفتم ایتن سنتر و مدل مورد نظرم رو نشون فروشنده دادم. یعنی ادب و احترام به مشتری به قول یک دوست عزیزی ازشون میچکید! فقط تعظیمم نمی کردن، مخصوصا که فهمیدن نیومدم الکی نگاه کنم. کلی برام توضیحات دادن و رقم به رقم برام آوردن که بپوشم و پرو کنم و دست آخر معلوم شد اون چیزی که من می خوام در فروشگاه های تورنتو موجود نیست. به این قسمت خوب توجه کنید: توی موجودی انبارشون نگاه کردن و گفتن فقط یکدونه از این موجوده اونم توی انبار شرکت در ونکوور. گفتم خب پس هیچی. گفتن نه، شما اگر ۱۰۰ دلار ودیعه بذارید پیش ما، براتون از ونکوور به هزینه خودمون میاریمش تورنتو! شما میایید، می پوشید، اگر دوست داشتید می خرید. خوشتون هم نیومد، ۱۰۰ دلارتون رو پس میدیم و به سلامت! دهنم از مشتری مداری باز مونده بود. دوباره پرسیدم که مطمئن بشم و مطمئنم کرد که هیچ ریسکی برای من وجود نداره! ۱۰۰ دلار رو دادم و اومدم بیرون.
برگشتم شرکت، طبق معمول که مدیریت محترم به همه امور فضولی می کنه ازم پرسید کجا رفته بودی؟ گفتم فلان جا. گفت You should not go to Harry Rosen. بعد گفت I mean, you should go there, but you may not buy anything there. گفتم چرا؟ یک قصه تعریف کرد که حوصله ام نمیگیره اینجا تایپش کنم! خلاصه کلام اینکه، آدرس یک جایی رو بهم داد به اسم Tom’s place در کنزینگتون مارکت. ازم پرسید تا بحال اونجا رفتی؟ گفتم نه. گفت بهع، باید بری، خیلی جای دیدنیه و این حرفها.
دردسرتون ندم، دو هفته پیش شنبه بلند شدیم رفتیم اونجا. یک محله ای تو مایه های سیداسمال یا خیابون شوش و مولوی، در جوار China Town. قشنگ حس این بهت دست می داد که اومدی جنس دست دوم دزدی بخری! بالاخره پیداش کردیم و الهی به امید تو، رفتیم داخل. اولین کسی که ما رو دید، ازمون پرسید چقدر می خواهیم خرج کنیم. وقتی گفتم بالای ۵۰۰ تا، گفت پس برید بالا. به یک فروشنده ایرانی برخورد کردیم و دیگه کلی بگو بخند و این حرفها. یک کت و شلوار پارچه ایتالیایی، دوخت مونترال رو به یک سوم قیمت هری روزن خریدیم! همون کیفیت و همون ظرافت، لباسهای دیگه ای که اونجا بودن هم وضعیت مشابهی داشتن. جالبتر اینکه، صاحب مغازه که اسمش تام است، خودش در زمان خرید وایمیسته، خیلی مودب باهت صحبت می کنه و از خریدت تشکر می کنه، مثلا کت و شلواری که قیمتش ۹۵۰ دلاره و توی هری روزن ۲۳۰۰ دلار می فروشن، ۱۸۰ دلار هم تخفیف میده و ۷۷۰ دلار معامله تموم میشه (بعلاوه ۱۳ درصد مالیات زهرماری ارزش افزوده – خدا لعنت کنه اون عوضی که اولین بار این مفهوم رو معرفی کرده).
اگر در تورنتو نیاز به تهیه لباس رسمی پیدا کردید، حتما Tom’s Place رو مد نظر داشته باشید. لباس های معمولی تر (و کماکان با کیفیت خیلی خوب) برای محیط کار یا مصاحبه شغلی رو حتی ارزونتر، حدود ۳۰۰ دلار می تونید تهیه کنید. آدرسش هم شماره ۱۹۰ خیابون Baldwin (پایین تر از تقاطع کالج و اسپداینا).