Holiday Potluck

اینم یکی از سنت های کاناداست. پات لاک، به یک وعده غذایی – اغلب نهار – گفته میشه که هر کسی بر طبق یک قرار قبلی چیزی درست می کنه و ورمیداره میبره سرکار یا مثلا کلاس درس و اینها، به این بهونه همه دور هم هستند و ضمن خوردن نهار در کنار هم، خوش میگذرونن. قبلا گفته بودم که اگر دستشون برسه، سعی می کنن از ترک دیوار هم برای خودشون مایه تفریح و خوشی بسازن.
به هر حال، امسال هم مثل سال گذشته، از چند وقت قبل اعلام شد که روز پنجشنبه ای که گذشت، برنامه پات لاک داریم. روی یخچال یک برگه زدن که هرکسی بنویسه چی میخواد بیاره! پارسال من خورش قیمه درست کرده بودم، که با عدم استقبال همکاران هندی مواجه شد (هندوها گوشت قرمز نمی خورند). امسال دیدم که بهتره یک چیز راحت تر درست کنم که هم خودم کمتر به زحمت بیفتم هم با ذائقه همه جور در بیاد. و اینگونه شد که عدس پلو پختیم!
از یک هفته قبل هم مدیرعامل برای همه ایمیل زده بود که نظرتون در مورد همکارانتون رو برام ایمیل کنید. در حد یک کلمه و همینطور یک جمله بنویسید در تشکر از همکارانتون.
روز پنجشنبه برنامه الخورتک بازی رو برپا کردیم و انواع و اقسام غذاها، از ایرانی گرفته تا ایتالیایی و کانادایی و حتی اسرائیلی (دو تا از همکاران یهودی هستند) آورده بودند. جالب بود که مدیرعامل، حتی شکلاتی که آورده بود هم کوشر بود (توضیح اینکه یهودی ها هم مثل ما که ذبح شرعی داریم – و در اینجا بهش حلال یا HALAL گفته میشه – اونها هم ذبح شرعی خودشون رو دارند که بهش میگن کوشر. بسیار سفت و سخت تر از اسلام هم هست، در این حد که حتی مثلا شکلات، خیارشور، پنیر پیتزا و … هم باید برای معتقدین کوشر باشه. برخلاف اسلام که هرکسی می تونه ذبح شرعی رو با رعایت احکامش انجام بده، کشتار کوشر برای یهودی ها کاملا در انحصار افراد خاصیه که پسر بعد از پدر، این شغل رو به ارث می برند). بعد از مراسم نهار، مدیرعامل یک بسته رو باز کرد و به هرکس یک کارت پستال داد. توی کارت نظرات سایر همکاران در مورد اون فرد نوشته شده بود که توسط مدیرعامل قرائت هم شد. برای من هم مندرجات موجود در کارت به شرح زیر بود:

برام جالبه بدونم اون rising star رو کی نوشته!