تورنتو

تقریبا ۹ ماه از اومدنم به کانادا و به تورنتو میگذره. می خوام امشب ببرمتون تورنتو (کربلا رو با حاج محمود کریمی می تونید تشریف ببرید). می خوام در مورد حس و حال تورنتو بنویسم و برداشتی که از این شهر کردم.
زمانی که برای اولین بار به اروپا مسافرت کردم، متوجه شدم که من از کشورهای اروپایی برای زندگی کردن خوشم نمیاد. برای مسافرت، بهترین نقاط هستند و از همه جا قشنگتر هم تا بحال، پاریس بوده. فکر هم نمی کنم جایی زیباتر از پاریس در دنیا وجود داشته باشه. اما همون پاریس رو فقط برای مسافرت دوست دارم. زندگی؟ اصلا. بقیه شهرهایی هم که دیدم به همین ترتیب. بوردو، فرانکفورت، ماربورگ، روتنبورگ، آمستردام، همه و همه بینهایت جاهای زیبایی برای گشت و گذار هستند. اما زندگی، من خوشم نیومد.
این حس رو نسبت به تورنتو، حتی یکبار هم نداشته ام. از همون روز اول – که فکر ترک خانواده مثل پتک دائما روی سرم می کوبید – از این شهر خوشم اومد. دیدم برای زندگی، جای خوبیه. خیلی خیلی بزرگه، برخلاف اروپا که احساس تنگ و ترش بودن می کردی توش. تبعیض نژادی، خیلی خیلی کمرنگه و حداقل در لایه رویی جامعه نمی بینیش. بسیار بسیار متنوعه. از هر نظر که فکرش رو بکنی. ساکنینش از همه جای دنیا اومدن، هیچ کس نمی تونه خیلی به دیگران دید تحقیر آمیزی داشته باشه، چون نهایتا اگر خودش هم کانادایی باشه، پدر و مادرش مهاجرن. جامعه و قانون هم به شکلی بار اومده که همونطوری که گفتم، خیلی احساس تبعیض مشهود نیست.
آدمهای تورنتو، غالبا با ادبن. توی این ۹ ماه، هیچ وقت صدای داد و بیداد نشنیدم. دعوا، تا بحال ندیده ام. بوق ماشین، تازه چند روز پیش بعد از چند ماه، یک دونه از اونهایی که ۳ دقیقه یکبار جلوی بیمارستان لبافی نژاد به صدا در میومد و غالبا هم استعاره از فحش خواهر و مادر بود، شنیدم. معمولا آدمهایی که می بینی لبخند می زنن. برخلاف کارمندهای ادارات دولتی ایران (لا اله الا الله – نمیشه هم احساسات قلبیت رو با آزادی بیان کنی!) اینجا همه با مشتری مودبانه حرف می زنن. یادمه علی که اومد، چمدونش توی راه گم شده بود. یک روز گفتم بیا شربازی در بیاریم و زنگ بزنیم داد و بیداد کنیم! همین کار رو کردم، آخرش طرف از من عذرخواهی می کرد و می گفت درکت می کنم! بنده خدا کاملا آدم بی ربطی هم بود نسبت به اون مشکل. حالا توی ایران اینطوری حرف می زدم، با مسئول مستقیم اون کار، در حالیکه حق هم با من بود، به کمتر از جر دادنم رضایت نمی داد! تقریبا هرکسی باهت کار داشته باشه، حتما با excuse me شروع می کنه. اینجا، ارث پدری مردم رو شما نباید پرداخت کنید.
شهر، تقریبا تمیزه. آلودگی هوا، من ندیدم. دور و اطرافش کوه نیست و بادی که از قطب میاد، هرچی آلودگی باشه رو با خودش می بره. آب و هواش، چند روزی توی تابستون شرجی بود و کلافه کننده، اگر توی خیابون راه می رفتی. توی اتوبوس، مترو، همه فضاهای سرپوشیده، هوا رو به حدی خنک می کردن که سردت میشد! بقیه اوقات، معتدل بود. زمستونش ولی حسابی سرده، و من این آب و هوا رو خیلی خیلی دوست دارم. ترجیح میدادم اون چند روز تابستون هم مثل زمستونش می بود! یعنی آب و هوای کلگری رو تورنتو داشت، از نظر من بهشت روی زمین بود! (کلگری تابستون +۱۶ و زمستون تا -۴۵ میشه) بادی که اکثرا در حال وزیدنه، باعث میشه هوا سردتر از اونی که هست به نظر بیاد، مثلا یکی دو هفته قبل، دمای هوا -۱۵ بود ولی بخاطر باد سرد (chilled wind) احساس سرما -۳۰ بود. من با ژاکتها و کاپشنی که از ایران آوردم، و دستکش هیچ مشکلی تا بحال نداشته ام (فقط تفاوتش با ایران اینه که کلاه کشی سرم می کنم). خیلی ها ولی کاناداگوس و نورث فیس و زارا و این چیزها می پوشن، من احتمالا از اونها بپوشم از گرما هلاک میشم!

برای من هر شهری، یک رنگی داره. پاریس، فرانکفورت، بوردو، تهران، کیش و تورنتو. تورنتو برای من، رنگ آبی رویال رو تداعی میکنه.