مهاجرت و زبان

یکی از دوستان از من خواسته بود در مورد زبان بنویسم. راستش قوی بودن زبان در پروسه مهاجرت انقدر بدیهی هستش که من ناخودآگاه در موردش چیزی تا بحال نگفتم (به غیر از داستان هایی که سر ایلتس داشتم). اما چون بحث مهمی هست این پست رو به اون اختصاص دادم.
من از اول ابتدایی زبان میخوندم. صادقانه بگم، از زبان خوندن بدم میومد و نمی فهمیدم در حالی که بچه های دیگه فقط مدرسه میرن، چرا من باید بعد از مدرسه بشینم زبان بخونم (نمیدونم به این مطلب اشاره کردم که از مدرسه و درس خوندن، بیشتر از هر چیزی در این دنیا متنفر بودم و هستم!) اما مطابق معمول، مادرم که بزرگترین داشته هام در زندگی فقط به خاطر حضور اون در زندگیم بوده، من رو به زور به خوندن زبان مجبور میکرد. یادم نمیره که از مدرسه میومد، خسته از کلی سر و کله زدن با بچه های مردم، حالا یک مصیبت دیگه مثل من توی خونه بود که مادرم اصرار داشت به جاهای خوبی برسونتش. مطمئنم اگر اون نبود، من هیچی نمیشدم. شاید یک کاسب، یک بازاری، ولی یقینا اینی که هستم، نبودم.
بگذریم. سال چهارم ابتدایی شروع کردم به رفتن موسسه زبان. تا قبلش مامانم باهم زبان کار می کرد. اون زمان سیمین خیلی معروف بود، من هم دو سالی اونجا رفتم تا به راهنمایی رسیدم. به یک دلیل کاملا احمقانه و مسخره، مدرسه مفید که من توش درس میخوندم نمیذاشت بچه ها موسسه های بیرون برن. البته دبیرستان جبران کردن و در کنار برنامه درسی، کتابهای English Alfa رو خوندیم که بسیار هم مفید بودن. من بعد از دبیرستان و دانشگاه، به مدت ۶ ماه یک معلم خصوصی گرفتم، از اساتید کانون زبان، که بسیار بسیار مفید بود و می تونم بگم دانش زبان انگلیسی من بسیار مدیون ایشون و اون کلاسیه که اون زمان داشتم. ناگفته نمونه که سال ١٣٨٢ برای اون کلاس ١ میلیون تومان هزینه کردم!
برای کانادا آیلتس لازم بود و قبلا گفتم که چه داستانی داشتم. بعد از اون مرحله، یک مدتی کلاس های زبان تهران آکسفورد رو رفتم. اون زمان هنوز پولکی نشده بودن و معلم های خیلی خوبی هم داشت، یکیشون همین ابریشم عزیز که هنوز به من لطف داره و گهگاه هم به این وبلاگ سر میزنه. دو تا معلم خوب دیگه هم بودن، پاپک و پگاه مهاجر که فکر می کنم اونها هم دیگه تهران آکسفورد نیستند. به هر حال، تا وسط های CAE با اونها جلو رفتم و بعدش دیگه دبه در آوردن گفتن بیایید FCE بخونید. من هم توی کتم نمیرفت که سطح زبانم FCE باشه. این بود که ولش کردم.

اومدم کانادا دیدم همه به من میگن باید بری کلاس زبان. اولش زیر بار نمیرفتم، بعد که دیدم همه میگن و همه از کلاس زبان شروع کردن، گفتم من هم برم. یک روز رفتم کتابخونه از این کلاس های بحث آزاد. انقدر شر و ور بود، که خود اون معلمه من رو زنگ تفریح صدا کرد، گفت تو که زبانت خوبه، اومدی چیکار؟ گفتم همه به من میگن باید از کلاس زبان شروع کنی. گفت خوب برو امتحان تعیین سطح بده بیخودی وقتت تلف نشه. گفتم کجا؟ آدرس یک جایی در تقاطع Dufferin و Finch رو داد گفت باید امتحان CLB بدی. CLB مخفف Canadian Language Benchmark هستش و توی کانادا (بغیر از مراکز آکادمیک) فقط همین رو قبول دارن. آیلتس ۵۰ هم داشته باشی باز میگن برو این امتحانه رو بده. من هم باز توی کتم نمی رفت که با داشتن آیلتس ۷٫۵ باز برم امتحان بدم ولی خب زور بود دیگه!
زنگ زدم و وقت امتحان گرفتم. روزی که امتحان میخواستم بدم، ازم پرسیدن برای چی اومدی. گفتم میخوام برم کلاس زبان. امتحان واقعا چیز مسخره ای بود، سخت ترین بخشش به پای آیلتس نمیرسید. مثل آیلتس ۴ تا ماژول داشت که جدا امتحان میدادی و کلا هم ٢ ساعت زمان برد. وقتی تموم شد، بهم گفتن شما نمیتونید کلاس زبان برید. شاکی شدم، گفتم برای چی؟ گفتن چون بالاترین نمره رو گرفتی و برای شما کلاس نداریم! هر ۴ تا ماژول رو از ٨ نمره، ٨ گرفته بودم. توضیح اینکه این امتحان زمان آزمون شهروندی هم به دردتون میخوره و بر طبق قوانین جدید باید نتیجه اون رو ارائه بدید. پس بهتره نتیجه رو حفظ کنید.
اگر زبانتون در این حد نباشه، باید کلاس های LINC رو شرکت کنید که برای تازه واردین مجانی هست و میتونید زبانتون رو اونجا قوی کنید. اگر زبانتون خوب نباشه، تقریبا شانسی برای پیدا کردن کار ندارید، طبیعی هم هست، اگر راه ارتباط با مردم رو نداشته باشید چطور میخواهید کار کنید؟!

یک نکته جالب امروز کشف کردم. اگر موبایل کانادا دارید (یا در آینده خواهید دشت) دیگران در ایران میتونن از طریق یاهو مسنجر  بهش SMS بزنن. شما هم میتونید به SMS رسیده جواب بدید و مخاطب شما روی مسنجر پاسخ شما رو دریافت کنه. کل این ماجرا هم رایگانه، البته اگر پلن موبایل شما SMS رو به صورت نامحدود داشته باشه (وگرنه برای صاحب موبایل ممکنه هزینه داشته باشه -اما تا جایی که دیدم همه پروایدرها SMS رو نامحدود ارائه میدن) این موضوع روی پروایدر راجرز و فایدو و تلاس چک شد و کار میکنه.

یک چیز جدید هم کشف کرده ام که خیلی خوشمزه است! شیر بادوم یا همون Almond milk. برای من که شیر گاو نمی تونم بخورم و ازش بدم هم میاد، خیلی جایگزین خوبیه. هم خوشمزه است و هم سرشار از کلسیم. بشتابید که غفلت موجب پشیمانی است!

پی نوشت: تصمیم دارم یک پست مفصل در مورد حساب های بانکی کانادا بنویسم. باز هم مثل همیشه، با ما باشید! از اینکه با ما همسفرید خوشحالیم!!!