کوتاه از تورنتو – ۱۳

تورنتو هم مثل بقیه جاهای کانادا حال و هوای کریسمس رو پیدا کرده و بارش سنگین برف هم به قشنگی های شهر اضافه کرده. هرچند سرمای هوا گاهی خیلی گزنده است ولی به قشنگیهاش میارزه. رویا ایران بود و هفته قبل برگشت، توی این هفته کلا در حال گردش بودیم و یک مقداری هم خرید خرده ریز برای خونه. شرکت هم یکی دو تا مهمونی آخر سال برگزار کرد و کلا حال و هوای دسامبر مثل اسفندهای خودمون در ایران بود. از نظر قشنگی هاش، وگرنه یکی دو تا کار اداری که داشتیم مطابق روال همیشگی پیش رفت و کسی ادا اطوارهای معمول ایران – که آقا شب عیده – در نیاورد.
یکی دو تا مطلب در مورد احترام به کرامت انسانی در روزنامه خوندم که ذکرشون خالی از لطف نیست. اولی اینکه در ماه آگوست جسد یک خانم/آقای transsexual در روزدیل پیدا شده بوده که چند ماه طول کشیده پلیس برای شناساییش اقدام کنه. طرف یک فاحشه بوده (یا بقول روزنامه sex worker) و باز با اینحال هم مردم، هم مدیا ازجنبه انسانی ماجرا به مردن – یا کشته شدنش – واکنش نشون دادن. حالا اگر در ایران بودیم چی میشد؟! حقش بوده، کرم از خود درخته و …
یک مطلب دیگه می خوندم، یک نفر هست که ازش در مورد مسایل مختلف سوال می کنن. از جمله یک نفر پرسیده بود: من خیلی از اوقاتم رو در کتابخونه صرف می کنم. خیلی از اوقات افراد بی خانمان وارد کتابخونه میشن و انقدر بوی ناخوشایندی ازشون به مشام میرسه که تا یکی دو تا میز اینطرف تر هم نمیشه نشست. علاوه بر اون، من برای یک پرینت ساده باید نیم ساعت منتظر بمونم که این افراد دست از بازی کردنشون با کامپیوترهای کتابخونه بکشن تا به کارم برسم. اگر برم به مسئول کتابخونه بگم که برای این آدمها یک جای مجزا در نظر بگیره یا اینکه یک سری از کامپیوترها رو در اختیار اونها قرار بده و بقیه سیستم ها برای کار ضروری افراد دیگه آزاد بشن ایده خوبیه یا نه؟
جواب اون فرد جالب بود: می دونم که گاهی افراد بی خانمان که ظاهر نامناسبی دارن یا حداقل های بهداشت رو رعایت نمی کنن روی اعصابتون میره. اما احترام به این افراد جزئی از دموکراسی کاناداییه که همه ما بهش افتخار می کنیم. در ادامه هم یکی دو تا راهکار مودبانه – بدون برخورد و تزاحم با این قبیل افراد – رو ارائه داده بود. باز هم رعایت کرامت انسانی، حتی برای افرادی که شاید از نظر عرف جامعه پس زده شده باشند برای من خیلی جالب بود. حتی این افراد هم حق زندگی و حیات و برخورداری از خدمات و امکانات عمومی رو، به اندازه همه آدمهای جامعه دارند.
یک مطلب جالب دیگه. در تورنتو و در محله دیستیلری، یک بازارچه کریسمس (مثل بازارچه نوروزی های خودمون). برگزار میشه. این بازارچه اگر آخر هفته ها برید، باید ۶ دلار بلیط ورودی براش تهیه کنید (که به مصرف خیریه میرسه). اگر در طول روزهای هفته برید، ورودیه اش مجانیه. پس اگر کسی بخواد از زیبایی های اون بازار استفاده کنه و در عین حال توانایی مالی بالایی هم نداشته باشه، می تونه روزهای عادی لذتش رو ببره (بله، خانواده هایی هستند که پرداخت نفری ۶ دلار برای بلیط ورودی براشون سنگینه متاسفانه).