چاردست و Feredy!

برای تکمیل بحث قبلی، عنوان بالا رو انتخاب کردم، حالا خودتون وجه تسمیه اش رو پیدا کنید! در پست قبلی تاکید فراوانی روی توجه به دارایی ها کردم. خب این یعنی چی؟ یعنی هی پول بذاریم روی پول؟ پس کی حالش رو ببریم؟
به قول قرائتی، گاوصندوق وارث نشید! مدیریت مالی ظرایف زیادی داره و یکیش هم اینه که برای پول حرص نزنید! حرص زدن برای پول، آدم رو تا سطح یک حیوان می تونه پایین بیاره و باعث این بشه که به هرکاری دست بزنیم. پول رو دوست داشته باشید، بهش احترام بذارید، تا اون هم به شما وفادار باشه. ولی بنده پول نشید و براش هم حرص نزنید. هدف از پس انداز، سرمایه گذاری و … اینه که از پول محافظت کنیم، اما به این معنا نیست که همه لذات زندگی رو بر خودمون حروم کنیم.
آدم هایی رو دیده ام، که ملک پشت ملک، زمین پشت زمین و میلیارد روی میلیارد گذاشته اند و ازشون در مورد آخرین مسافرتی که رفته اند بپرسی، یا میگن شمال یا مشهد! شمالی هم که رفته اند به این صرف شده که از سر این زمین برن سر یک زمین دیگه و باز هم فکرشون روی معامله و منفعت و … دور می زده. این افراد رو که می بینم (توی دلم) میگم خاااااااک بر سرتون! بدبخت ها، جمع کنید، حرص بزنید و بعد از اینکه سرتون رو گذاشتید زمین، وارثین براتون می خورن و تازه فحشتون هم میدن که گور بگور شده، برامون کم گذاشت!
پس چه باید کرد؟ اینحا هم باز مطالبی که در کتاب کیوساکی ذکر شده می تونه کمکتون کنه (ما که درسهامون رو خیلی وقت پیش در بازار فرش یاد گرفته ایم!). پولی که بابتش کار کرده اید رو سرمایه گذاری کنید و برای خودتون دارایی بخرید. اما درآمد ناشی از اون دارایی دیگه مال خودتونه، برید حالش رو ببرید! طمع نگیرتتون که این سوده رو هم برم دوباره سرمایه گذاری کنم. بله یک وقتی هست که خود اون سود هم براتون هنگفت میشه، طبیعتا خداوند واجب نکرده اگر جریان مالی خوبی دارید، همه اش رو به فاضلاب هدایت کنید! اما وقتی پایه دارایی هاتون رو محکم کردید، شروع کنید به لذت بردن از پولتون. روزی بود در زمستون سال ۱۳۸۳، که بعد از فارغ التحصیل شدن از دانشگاه، توی ایستگاه اتوبوس بدلیل نداشتن لباس کافی از سرما می لرزیدم (و طبیعتا غد بازیم اجازه نمی داد برم خونه و بگم من لباس گرم ندارم و میرم بیرون سردم میشه!). روزی هم بود که سال ۱۳۹۲، کمتر از ۱۰ سال بعد از اون ماجرا از همون خیابون رد میشدم و یه کوچولو وضعم خوب شده بود
زندگی پستی و بلندی زیاد داره. بسیار خوبه که در ایام توانایی، به فکر ایام ناتوانی باشیم. تا میتونید برای خودتون دارایی بخرید و بعد، از سود داراییتون کیف دنیا رو بکنید. اینطوری هم فراغت خاطر رو دارید و هم استفاده پولتون رو برده اید. حقوق دریافتی آدم نباید هزینه رستوران البرز و نایب (و اگر اومدید تورنتو، روث کریس و جیکوبز) بشه. اما اگر حقوقتون رو در زمینه ای سرمایه گذاری کردید و اون سرمایه گذاری بهتون سودی برگردوند، از این موقعیت استفاده کنید. قبل از اون چکار کنیم؟ از گرسنگی بمیریم؟! نه، همون چیزهایی که جاهای fancy بهتون ارائه میده رو می تونید با هزینه به مراتب پایین تر خودتون از جای مناسبتری تهیه کنید. مثلا یک قوطی پپسی توی رستوران ۵ دلار قیمتشه، میرید نوفریلز میشه ۵۰ سنت و میرید کاسکو میشه ۳۸ سنت! در مورد مشروبات الکلی و آبجو هم که شاید خیلی طرفدار داشته باشه، وضعیت حتی بدتر از این هم هست. LCBO و بیر استور خیلی ارزونتر از بار تموم میشه (چون اهلش نیستم متاسفانه نمی تونم قیمت بدم!).
در کنار راه حل هایی که دوستان برای سرمایه گذاری ارائه دادن – و با همه شون موافقم – من هم یکی دو مورد رو اضافه کنم. خرید یک بیمه سرمایه گذاری و عمر می تونه یک سرمایه گذاری خوب باشه. من خودم سال ۱۳۸۸ یکی از بیمه کارآفرین خریدم و کماکان هم دارم اقساطش رو پرداخت می کنم و خیلی هم گزینه خوبی بوده. در حال حاضر هم با توجه به اوضاع اقتصادی ایران و نظر به اینکه نرخ ارزهای خارجی و طلا تقریبا بدون نوسان مونده، گزینه مناسب سرمایه گذاری در حساب هایی با سود بالاست، که در عین حال شما رو محدود نمی کنه به اینکه حسابتون رو برای یک مدت مشخص مثلا ۵ ساله دست نزنید. حساب های خیلی خوبی این روزها به لطف کمبود نقدینگی بانک ها میشه باز کرد، که مثلا یکیشون سپرده سیمیای بانک سامانه. خوبیش هم اینه که خیلی راحت هر زمان که بخواهید می تونید پول رو از حسابتون برداشت کنید و به مانده حساب هم به شرط حفظ ۱۰ میلیون تومان، سالانه ۱۹٫۵ درصد سود تعلق می گیره. بقیه بانک ها هم شاید چنین گزینه ای داشته باشند.
یک نکته نهایی هم بگم و این بحث رو ببندم. در صحبت هام خیلی تاکید به این مساله کردم که پولتون رو مدیریت کنید، الکی خرجش نکنید، سرمایه گذاری کنید و …. منتها یک مساله ای رو هم به صورت موازی حتما توی ذهنتون داشته باشید. حتما حتما، موهبتی که خداوند بهتون اعطا کرده که می تونید کار کنید و پول در بیارید رو شاکر باشید. شکر نعمت هم خدایا دمت گرم خشک و خالی نیست. متاسفانه چیزی که در مملکت خودمون زیاد پیدا میشه، آدم نیازمنده. همونطوری که برای پس انداز کردن نباید دنبال بهونه بگردید، برای کمک کردن و انفاق در راه خدا هم دنبال بهونه نباشید. برای من، این مطلب ناشی از اعتقادیه که به خدا دارم، برای شما ممکنه توجیه دیگه ای داشته باشه، اما نفس کار کمک به همنوع نیازمنده. من که به مسائل معنوی اعتقاد دارم، تاثیر کارهای این چنینی رو در زندگیم بسیار فراوان دیده ام، به قول خودش: یرزقه من حیث لا یحتسب. از جایی که حسابش رو نمی کنی و به فکرت هم نمی رسه، آنچنان گره از مشکلت باز می کنه که مبهوت و متحیر می مونی. بنابراین کمک به نیازمندان رو در کنار مدیریت مالی تون فراموش نکنید. برای شناسایی نیازمندان هم اگر کمک خواستید، به خودم بگید.