پیچیده بودن

​باز هم یکم در مورد تفاوتهای اینجا و اونجا می خوام بنویسم. چند وقت پیش دوباره با شرکت مترولینکس جلسه داشتیم. دفعه قبل در مورد نحوه برخورد و سبک و سیاق جلسات صحبت کرده بودم، اما این بار قرار بود از مترولینکس بیان دفتر ما. دو نفر از مدیرانشون اومدن و جلسه رو شروع کردیم، باز قیافه ماها دیدنی بود! ما مثل تنسی تاکسیدو کت و شلوار پوشیده بودیم، اون دو تا خانم انگار اومدن یک روز تابستونی رو در بلافر پارک بگذرونن! جالب ترش این بود که در حین صحبت کردن در مورد آنالیز آمار بازدید کنندگان از سایتشون، طرف بلند شد خیلی شیک و تر تمیز، از توی کیفش یک شکلات درآورد، باز کرد و خرت خرت شروع کرد به خوردن! من نمی دونم ما عوضی بودیم یا اونها!
کلا همه چیز خیلی جدی نیست. یعنی میخوان وانمود کنن که همه چیز خیلی جدیه و خیلی مهمه و خیلی … اما در عمل می بینی اصلا اینطوری نیست. این سوال هنوز برای من و برای خیلی از کسانی که اینجا اومدن حل نشده که چطور کارهای این مملکت می چرخه؟! از اون مهمتر، چطور این افراد و این سیستم کاری، ادعای مدیریت جهانی داره؟
امشب اومدم خونه، بعد از مدتها با یوسف گپ زدیم. صحبتمون هم بیشتر حول این موضوع بود که چقدر ما ها پیچیده فکر می کنیم، چقدر کارها بنظرمون سخت میان و چقدر آدمها هستند که همین کارهای به ظاهر سخت رو انجام میدن و بعد می بینی که ااااااا، طرف این کار رو کرد و موفق هم شد! بقول دوستی که امروز عصر از نزدیک باهش آشنا شدم، همیشه دنبال بهونه ای برای انجام ندادن میگردیم، چون انجام دادنه سخت تره! مشکل دیگه ای که ما (من و دوستان نزدیکم) داریم، اینه که همه چیز رو می خواهیم از دید مهندسی ببینیم. مثلا می خواهیم در مورد یک ایده صحبت کنیم، اول میریم براش نرم افزار مدیریت پروژه پیدا می کنیم! بابا لامصب، این زلم زیمبو ها رو بریز دور، روی پشت پاکت نامه و توی کافی شاپ هم میشه نشست و در مورد یک ایده صحبت کرد! یادمه یک وقت هایی برای مسخره بازی، با رضا می نشستیم برنامه می ریختیم که مثلا بریم خوار و بار فروشی راه بیندازیم، همیشه رضا می گفت وب سایتش هم با من! یعنی قرار باشه مهندس کامپیوتر بلال فروشی هم بکنه، اولین دغدغه اش اینه که چطور اپلیکیشن اندروید و آیفنش رو هم بنویسه!

خلاصه، هنوز نتونستم و خیلی های دور و برم نتونسته ایم این پیچیده فکر کردن، این پیچیده عمل کردن و این پیچیده بودن رو حل کنیم. هنوزم معتقدم از خیلی افراد و از متوسط این جامعه، بسیار بالاتریم، اما همین پیچیده بودن ذهنمون بلای جونمونه. وگرنه بذارید مثال شرکت خودمون رو بزنم. حداقل سه تا شرکت پر آوازه کانادایی مشتری ما هستند. مدیر عامل شرکت ما بقول خودش لااقل ۱۵۰ تا برنامه تلویزیونی در مورد نحوه بهینه سازی کسب و کارها داشته (این مطلب در پرتفوی شرکت و در زمان ارائه دستاوردهای شرکت دائما مورد تاکید قرار میگیره). میخوام بگم درسته شرکت کوچیکی داریم، اما در حد خودش کارنامه قابل قبول و پر و پیمونی داره. حالا، یکی از پروژه هایی که توی شرکت انجام دادیم، دو تا برنامه نویس، یک طراح، یک نیروی تست و دو تا مدیر پروژه داشته و یک ماه و نیم هم هست که داریم روش کار می کنیم. به کسی توی شرکت ما نگید، ولی همون اول و بعد از مشخص شدن پیش نیاز های پروژه، تصمیم گرفتم بصورت امتحانی خودم کار رو یک نفره انجام بدم. کلش (تازه با یک سری قابلیت اضافی و در زمان فراغتم) چهار روز طول کشید! لازم هم نیست غلو و خالی بندی بکنم، خودم که پروژه رو مدیریت کردم و خودم که این طرف کل پروژه رو به تنهایی نوشتم، می تونم قضاوت کنم که هر دو کار دقیقا یکسانند و تازه کار من همونطوری که گفتم کاملتر هم انجام شد.
کلاس برای آموزش ساده فکر کردن سراغ ندارید؟!