مدارس و جیب شما با هم تعطیل میشن!

در اینکه محیط مدرسه جای بسیار مزخرفیه و بنده به شخصه کمال تنفر رو ازش دارم، هیچ شکی نیست! منتها حالا همه وانمود می کنن که علم و دانش خیلی خوبه و تنها راه رسیدن به سعادت، درس خوندنه و قربانیان این طرز تفکر بچه های بیچاره هستند، هرچند بچه هایی که دارن توی کانادا بزرگ میشن ظاهرا خیلی عشق و حال می کنن و محیط درس خوندنشون و خود دروسشون خیلی با اون سگدونی هایی که ما توش درس خوندیم متفاوته. ولی به هر حال، تکلیف تکلیفه و امتحان هم امتحان! فرقی هم نمی کنه کجا باشی، این دو تا مفهوم به تنهایی برای آمرزش گناهان بشریت کفایت می کنه.
وقتی که ایام مدرسه تموم میشه، دغدغه پدر و مادر ها هم شروع میشه که این عزیزان دلبند که گاهی هم خیلی آتیش پاره میشن رو چکار کنیم. اینجا هم ایران نیست که بچه رو بفرستی توی کوچه، بگی برو بازی کن، با چهار تا آجر و یه توپ پلاستیکی امید (که یادمه ۱۰ تومن می خریدیمش) از صبح تا شب فوتبال بازی کنن. اینجا خیر سرش مملکت پیشرفته و متمدنه! و همه این مزخرفاتی که به قول علی شکلات پیچش می کنن به معنی اینه که باید پول خرج کنی. بچه رو باید بفرستی کلاس، از کلاس ورزش و شنا گرفته تا کلاس عقیدتی و نمی دونم کمپینگ و غیره. این مطلب به حدی جدیه که بانک TD یک مطالعه آماری هم کرده و نتایج نشون میدن ۵۶ درصد خانواده ها مجبورن  برای تفریحات بچه هاشون از جیب مایه بیشتری بذارن. توی پست مربوط به باغ وحش تورنتو گفتم که برای ۴ تا دونه حیوون بیحال نفری ۲۸ دلار فقط پول بلیط می گیرن و دیگه بعد از گشت و گذار توی اون محیط به اون بزرگی، یقینا بچه ها گرسنه میشن و همونجا باید فکر یک وعده غذایی هم بود و خلاصه دردسرتون ندم، برای یک روز تفریح بیرون در یک خانواده ۴ نفره، حدودا ۱۸۰ تا ۲۰۰ دلار باید پول خرج کنید، چیزی تو مایه های ۶۰۰ هزار تومن ناقابل! و این عدد وقتی ترسناک میشه که تازه اومده باشی تورنتو و کار و درآمد هم نداشته باشی و مجبور باشی پولهایی که تومن تومن جمع کردی و ۲۷۳۰ تاش رو دادی و یک دلار گرفتی رو به همین راحتی هزینه کنی. ولی بچه مگه این حرفها سرش میشه؟!
اما این فقط یک قلم هزینه بود. همون مطالعه TD اعلام کرده برای ایام تابستون بچه ها، ۷۱ درصد خانواده ها برای هر بچه ۱۰۰۰ دلار پول هزینه می کنن و ۱۰ درصد هم گفتن که بیش از ۱۵۰۰ دلار به ازای هر بچه ای هزینه خواهند کرد. این هزینه ها از کجا تامین میشه؟ ۱۱ درصد مجبورن به پس اندازشون دست درازی کنن، ۱۳ درصد به کردیت کارتشون بدهکار میشن، ۲۶ درصد هم از هزینه های دیگه شون می زنن تا بتونن این مبالغ رو پوشش بدن (بقیه هم طبیعتا وضعشون خوبه و پرداخت این پول رو می تونن از درآمدشون متقبل بشن). البته یک کورسوی امیدواری هست و اون چیزیه تحت عنوان child care benefit، به این معنی که همه مون ۱۳ درصد مالیات ارزش افزوده میدیم، من بدبخت مجرد که هیچ هزینه ای برای دولت ندارم نزدیک یک سوم حقوقم رو میدم، تا خانواده هایی که بچه دارن برای بچه های زیر ۶ سالشون ماهی ۱۶۰ دلار و برای بچه های بین ۶ تا ۱۷ سال ماهی ۶۰ دلار دریافت کنن (این اعداد جدیده و قبلا فقط ماهی ۱۰۰ دلار به بچه های زیر ۶ سال می دادن). حالا این بچه ها قراره چه فیلی هوا کنن و از اون مهمتر، فیلی که هوا می کنن یقینا به من ارتباطی نخواهد داشت، مشکل دولت نیست و مشکل منه! بچگیم رو توی ایران گذروندم و وقتی به سوددهی رسیدم اومدم اینجا، باید حالا کار کنم و بدم بچه های دیگران مفت بخورن و بگردن و به ریش من بخندن!
بگذریم، این کمک های دولتی می تونه تا حدی اون هزینه های مربوطه رو پوشش بده ولی در این میونه لازم نیست همیشه از جیب مایه بذارید. چیزی که توی این شهر – مخصوصا در تابستون – زیاده، فستیوال های خیابونیه که مجانی هم هست و سر بچه رو میشه باهش گول مالید، هم خودتون با فرهنگ این مملکت و سایر ممالک آشنا میشید و هم سر بچه رو گرم کردید. و البته اگر نمی تونید در مقابل هزینه های ناخواسته مقاومت کنید، بهتر اینه که ماهانه یک مبلغی رو کنار بذارید تا در تابستون بتونید از طریق اون به این تفریحات بچه ها برسید. گاهی وقت ها هم، اگر برای برنامه های تفریحی زودتر اقدام کنید، امکانش رو دارید که هزینه ها رو پایین تر بیارید، مثلا برای شهربازی تورنتو به اسم واندرلند، توی زمستون می تونید ثبت نام کنید و کلی در هزینه های بلیط تابستون صرفه جویی کنید. و نکته آخر اینکه رسید هزینه هایی که برای بچه ها می کنید رو نگهداری کنید، ممکنه این هزینه ها رو بتونید از مالیات انتهای سالتون کسر کنید.
من برم بخوابم، فردا باید برم سر کار، تا بتونم هزینه تفریحات بچه های مردم رو بدم! خداحافظ!