شراکت در کسب و کار

من خودم کسب و کاری در کانادا ندارم، در ایران هم آنچه که بود متاسفانه همیشه با شراکت بود و دلیل اینکه میگم متاسفانه، این بوده که در شراکت همیشه متضرر بوده ام. همونطوری که شاید در کارهای گروهی همیشه در ایران مشکل داشته ایم، شراکت هم یکی از مواردیه که خیلی در موردش موفق نبوده ایم. دلیلش هم معمولا زیاده خواهی یک یا چند نفر از شرکاست، و البته حال و هوایی که امروزه جامعه ایران پیدا کرده. این مساله باعث میشه خیلی از افرادی که به کانادا هم میان این تفکر رو با خودشون همراه بیارن و نمونه اش آدمهای مختلفی میشه که اینجا دیده ام و از دست هموطن نالان که مال و اموالم رو بالا کشید و رفت!
یادمه وقتی برای اولین بار از کانادا به ایران اومدم، یک رفتار بسیار ناپسند ایرانی ها – که برام کمرنگ شده بود – خیلی روی اعصابم رفت. البته در نبودنم، خیلی حادتر شده بود و با توجه به چیزهایی که از ایران می شنوم و می بینم، این رفتار روز بروز در حال بدتر شدنه. این مقوله چیزی نیست جز منفعت طلبی شخصی ما ایرانی ها، اون هم به هر قیمت که شده. مهم نیست که طرف گرفتاره، مستاصله، وضعش خوب نیست و … مهم اینه که من پول می خوام، زود می خوام، زیاد می خوام، بی دردسر و راحت هم می خوام. این میونه هم تنها چیزی که اهیمت نداره، انسانیت و اخلاقیات و وجدان و رضای خداونده.
توی پست قبلی گفتم که همیشه در کنار سرمایه گذاریهاتون و مخارج ضروری و تفریحیتون، به فکر نیازمندان هم باشید. کمک به همنوع یک خصلت خوب و پسندیده ایه که متاسفانه مدتهاست در جامعه ما فراموش شده. چی دارم میگم، وقتی به راحتی آب خوردن حق همدیگه رو پایمال می کنیم دیگه کار به اینجاها نمیرسه! باور کنید این ربطی به حکومت و نظام جمهوری اسلامی نداره. خودمون هستیم که بد شدیم. توی بازار فرش که کار می کردم، تفکری بود مبنی بر اینکه: اگر شریک خوب بود، خدا برای خودش شریک می گرفت. متاسفانه در مورد ایرانی ها و تا به اینجا که من دیده ام، دقیقا این حرف درسته. درست نقطه عکسش محیط خارج از ایرانه، جایی که نه فقط آدمها بلکه شرکت های بزرگی رو می بینید که با هم خیلی خوب و برای سالیان متمادی همکاری می کنن.
یادمه یکبار مصاحبه ای رو از اسدالله عسکر اولادی می خوندم که نکات بسیار زیبایی توش عنوان شده بود. یکیش این بود که ایشون با شریک روز اولش، سالهاست داره کار می کنه. چرا؟ چون هر دو متعلق به قشر سنتی هستند و هر دو یک سری مواردی براشون حرمت و معنا و مفهوم داره. اما شراکت های الان چطور شده؟ تا زمانی که خبری از سود و درآمد نیست، همه چاکر و نوکر و مخلص همدیگه هستند. وای به اون روزی که دو زار پول بیاد وسط! اینجاست که دیگ طمع به جوش میاد و هر کسی سعی می کنه از این نمد، کلاه بزرگتری برای خودش بدوزه. اگر هر کسی به حق و حقوق دیگران – چه شریکش، چه سایر مردم – احترام بذاره، هم شراکت ها دووم بیشتری میارن، هم از برکت این کارها، کارهای جدیدی زاییده میشه و در نهایت هر دو طرف منفعتش رو می برن. اما امروزه اینطوری شده که فوری و به هر قیمتی شده، من سهم بیشتری از منافع رو مال خودم بکنم، شریکم حالا می تونه صبر کنه! غافل از اینکه اگر این رفتار رو در پیش بگیرید، عمر شراکت کوتاه میشه. یا شریکتون شروع می کنه به دزدی کردن از کار و کیفیت و یا حتی اموال و منافع شراکت، یا اینکه در بهترین حالتش و اگر آدم خداترسی باشه، خودش رو از شراکت کنار می کشه و بیزنسی که می تونست مدت مدیدی ادامه داشته باشه و از کنارش بیزنس های دیگه ای هم خلق بشن، با سر به زمین می خوره. چون این عمل، ظلم به یک طرفه و برای من که اعتقاد دارم، پیامبر اسلام گفته الملک یبقی مع الکفر ولایبقی مع الظلم. ممکنه با کافر بتونی شراکت کنی (کافر بنا به چیزی که حالا حضرات مسلمون میگن، غیر مسلمون ها رو هم شامل میشه هر چند اصلا من این حرف رو قبول ندارم) ولی یقینا با ظالم نمی تونی شراکت کنی. زیاده خواهی امروز، از منافع سرشار فردا جلوگیری می کنه.
خرده شراکت هایی که در ایران وجود داشته اند دارن کم کم از بین میرن و توی مملکتی که تمام ارزش ها شده خونه شمال شهر و بنز و پورشه و سانتافه، همه برای هم زیر و رو می کشن و پایمال کردن حق دیگران رو زرنگی می دونن، پول روی پول گذاشتن میشه ارزش و افتخار و ارزش هایی که قبلا وجود داشت همه فقط دکوری میشن، چیزهایی میشن که فقط ادعاشون می کنیم و باهشون ژست می گیریم. در مقابل، خانواده روتسچایلد (یا روچیلد) رو ببینید که از قرن شونزدهم بیزنس خانوادگی دارن و هنوزم جزء افراد بسیار ثروتمند و با نفوذ دنیا هستند. اگر قرار بود ۵ تا پسر میر امشل روتسچایلد هم مثل ما ایرانی ها با هم شراکت بکنن، هیچ وقت اسمی از این خاندان باقی نمی موند.
ازتون به عنوان افرادی که این وبلاگ رو می خونید خواهش می کنم، از خودتون شروع کنید. با خودخواهی، با زیاده خواهی، با پایمال کردن حق و حقوق دیگران در هر مقام و شغلی که هستید و اگر شراکت دارید، با اجحاف به شریکتون باور کنید به جای خاصی نمیرسید. ممکنه در مقطعی منافعی نصیبتون بشه، ولی اگر این کار رو نکنید و بذارید این شراکت تداوم داشته باشه، در دراز مدت منافع بیشتری به خودتون و شریکتون می رسه. وگرنه خیلی محتمله که شراکتی که می کنید (و معمولا شراکت بین رفقا در ابتدا شکل می گیره)، دوستی تون رو هم نابود کنه.