سریال دنباله دار کاریابی – قسمت ششم

جریان کاریابی من در اون دوران، هر بدی که داشت، این خوبی رو هم داشت که بهم فهموند، من از نظر دانش فنی چیزی کم ندارم. تازه یک جاهایی مشخص شد که بیشتر از چیزی که لازم است میدونم. بعد از fresh books، یک شرکت رفتم که دنبال برنامه نویس PHP میگشت. وقتی رفتم، دیدم ٣-۴ نفر آدم نشستن و دارن امتحان میدن. من هم دیگه برام چیزی اهمیت نداشت، کلا دیگه خیلی so-so شده بودم. نشستم به نوشتن. چند نفر هم بعد از من اومدن. کلان فکر کنم ٧-٨ نفری شدیم، من خیلی ریلکس نشستم. این آدم های عوضی مگه کی بودن که من بخوام خودم رو بابتشون به استرس بیندازم. نفر اولی که ورقه اش رو داده بود، رفت تو و ٣ دقیقه بعد اومد بیرون. بعدیش، با اینکه آدمهای دیگهای قبل من اومده بودن، من رو صدا کرد. یک بار دیگه به حماقت کانادائی برخورد کردم. این یکی بی شعور هم حتا رزومه من رو نخونده بود. بهم گفت بهترین آدم فنی بین اینهائی که اومدن، تو هستی. از سبک کد نوشتنت معلومه حسابی حرفه ای هستی، یک مشت دری وری توی این مایه ها و مثلا خبر مرگش از من تعریف کرد. پرسید لینوکس هم کار کردی؟ گفتم حمال, من ٣ تا مدرک بین المللی لینوکس دارم. بعد از همه اینها، برگشت به من گفت ما ۴٠ هزار دلار بیشتر بهت نمیتونیم بدیم. پیش خودم گفتم اون ۴٠ هزار دلار رو هم بکن …
خیلی ها به من میگفتن: بابا حالا میرفتی، باید از کم شروع کنی، و از این مزخرفات. اما حاضر بودم کل ۴ سال رو بیکار بمونم، ولی یک لحظه به شعورم توهین نشه. اصلا حاضر نبودم به زیر ۶٠ هزار تا فکر کنم. بابت همین فوری پیشنهاد رو رد کردم. گوساله ها. فکر کرده بودن چون تازه واردم و اون تجربه کار کانادائی مسخره که همه اینجا ورد زبونشونه رو ندارم، هر مزخرفی که بگن باید قبول کنم (حیف که اینجا نمیتونم احساسات قلبیم رو با آزادی کامل بیان کنم! وگرنه کلمات زیبا و سنجیده تری که در خور کارفرمای کانادایی باشه به کار می بردم!)
بعد از اون شرکت، مجددا به پست یک سری الاغ خوردم (کلا به قول یوسف در طویله به سر می بردم!). یک نفر از تگزاس زنگ زد، از من پرسید که چه تجربیاتی دارم. بعد از صحبت، گفت برات یک امتحان آنلاین میفرستم، ۴٨ ساعت فرصت داری جواب بدی. ٨ صفحه بود و خیلی سخت! من هم لجم گرفته بود، ظرف ٢۴ ساعت تمومش کردم و ایمیل کردم. ایمیل زد که زمان تحویلت خیلی خوب بوده، میفرستم برای فنی. ٢ روز بعدش گفت فنی خیلی خوشش اومده، میخوان باهت آنلاین مصاحبه کنن. قرار گذاشتیم و در روز مقرر، یک بی شعور دوباره از تگزاس زنگ زد. دو تا از خودش احمق تر هم بعدش اومدن. یک ساعت و نیم زر زدن و پدرم رو در آوردن. هر چیز که فکرش رو بکنی در PHP و MySQL پرسیدن. اینکه میگم بی شعور بودن بابت این بود، که از من فقط در مورد PHP پرسید. امتحان در مورد PHP بود. مصاحبه هم باز PHP بود. بعد در انتهای کار، مردیکه مادر به خطا برگشته میگه: ما برنامه نویس Perl میخواهیم, راستی تو Perl هم بلدی؟! من به این توله سگ چی بگم آخه!
بگذریم. بازم مصاحبه رفتم, بازم رزومه فرستادم, و باز هم خوردم به در و دیوار. یک شرکتی بود, رزومه رو که دیده بود برام امتحان آنلاین فرستاد. ٣ تا سوال، ٣٠ دقیقه وقت. سوال اول رو خوندم ۵ دقیقه گذشت! اصلن هم نفهمیدم چی میخواد. لجم گرفت, صفحه رو بستم. فرداش ایمیل زد عذر خواهی کرد، گفت امتحان انقدر سخت بوده هیچ کس جواب نداده! لطفا بیا یک امتحان دیگه بده. این دفعه باز ٣ تا سوال و ۴٠ دقیقه وقت. انقدر راحت بود که ٣ سوته همه رو جواب دادم. گفتم دوباره ایمیل میزنه که اینبار خیلی راحت بوده و همه جواب دادن، بیا امتحان سوم رو بده! ولی دیگه خبری نشد.
ادامه دارد…