خیابان یانگ

این مطلب مناسبتش اینه که این هفته، ۲۸۳ ومین سالگرد تولد سر جورج یانگه. برای خودم خیلی جالب بود که بدونم ماجرای طولانی ترین خیابون دنیا چیه، خیابونی که از لب دریاچه اونتاریو شروع میشه و میرسه به بزرگراهی که میره تا قطب شمال! شرق و غرب شهر تورنتو و خیلی شهرهای دیگه ایالت اونتاریو بر حسب این خیابون سنجیده میشه.

(کپی رایت عکس متعلق است به تورنتو سان)

بر طبق تاریخ طبری ورژن کانادایی، جان گریوز سیمکو (John Graves Simcoe) که اتفاقا خیابون هایی در تورنتو رو دیدم که به نامش هستند، موسس جایی به اسم یورک بوده که الان اسمش تورنتو شده. سیمکو، برای احترام به دوست انگلیسیش – که عضو پارلمان بریتانیا و دبیر وزارت جنگ بوده – اسم این خیابون رو گذاشته یانگ. جالبش اینجاست که خود یانگ، هیچ وقت یورک (یا همون تورنتوی امروزی) رو ندید، اما بشدت به راه های سرراست و طولانی روم باستان علاقمند بود و همین شد وجه تسمیه گذاشتن اسمش بر سر طولانی ترین (و تقریبا سر راست ترین) خیابون دنیا.
خیابون یانگ در ابتدا یک راه استراتژیک نظامی بوده، که در سال ۱۷۹۶ نقطه نهایی رو دریاچه سیمکو قرار دادن و با رسیدن به اون نقطه، بهره برداری از اون خیابون شروع شده. در واقع، سیمکو امیدوار بوده با احداث این جاده، در مواقع ضروری جنگ با آمریکا، نیروهای انگلیسی بتونن با سرعت خودشون رو به مرز برسونن (سریال شهر مرزی رو یادتونه؟ یک مارشال آمریکایی و یک سرجوخه انگلیسی امنیت و نظم رو در شهر برقرار می کردن؟ قصه مال همون زمان هاست)
میرسیم به دنیای مدرن. اولین سیستم قطار زیر زمینی کانادا، خط یانگ بوده. در سال ۱۹۵۴، از ایستگاه یونیون تا اگلینتون بجای یکی از شلوغترین خطوط تراموا (که در تورنتو بهش street car میگن) احداث میشه. اون زمان خواب و خیال این رو میدیدن که کلا مترو بیاد و جایگزین خطوط ریلی روی زمین بشه. در سال ۱۹۶۳، قسمت یونیون تا سنت جورج رو راه می اندازن (در واقع قسمت پایینی U رو). در سال ۱۹۶۶ هم خط بلور – دنفورث به بهره برداری میرسه و بالاخره خط اسپداینا (ادامه U در جهت غربی) احداث میشه. ول اون خواب و خیال حذف خطوط استریت کار، هیچ وقت عملی نمیشه.
اواخر سال ۱۹۷۰، گند کاری های داون تاون تا حدی جمع و جور میشه. تا قبل از اون، بین خیابون کوئین و بلور مراکز فحشا، کلوب های شبانه و بارهای کثیف مجتمع بودن. مواد مخدر، فحشا و جنایت یک امر کاملا عادی بوده و بالاخره با قربانی شدن یک پسربچه واکسی به اسم امانوئل ژاک، در ۱۹۷۷ مردم به خودشون میان و اون محیط کثافت رو سر و سامون میدن. البته هنوز هم توی داون تاون، فروشگاه های سکس شاپ و نمی دونم استریپ کلاب ها دیده میشن، ولی شکر خدا به لطف بالا رفتن قیمت زمین و هجوم مهاجرین و عطش بازار به خرید ملک، بازمونده های این گندکاری ها دارن کم کم از شهر جمع میشن و بجاشون آسمونخراشهای آنچنانی داره سبز میشه. همین چند وقت پیش یک خبر می خوندم که یکی از قدیمی ترین و آخرین بازماندگان کلوب های مخصوص همجنسگراهای مرد رو قراره بکوبن و بجاش کاندو بسازن، من که خوشحال شدم ولی عده ای هم هستند که حسرتش رو بخورن!
خیابون یانگ، اگرچه حداقل ۴ لاین برای تردد ماشین ها داره (آپ تاون گاهی ۸ تا لاین هم میشه) ولی در قسمت داون تاون، بیشتر شما افراد پیاده رو می بینید، بدلیل ترافیک زیاد و البته گرون بودن هزینه پارکینگ داون تاون. در سال ۱۹۷۱، در طول ایام تابستون کلا داون تاون قرق پیاده ها بوده و اجازه تردد وسایل نقلیه رو نمی دادن! سال ۱۹۷۴ با مشاهده سوء استفاده از این مساله برای انجام کارهای غیر قانونی، قرق کردن هم بساطش جمع میشه.
این خیابون بصورت رسمی در Barrie به پایان میرسه، اما چون به Highway 11 متصل میشه، می تونیم مجموع این دو تا خیابون و بزرگراه رو طولانی ترین خیابون دنیا بدونیم.