تابستان طولانی تورنتو

آقا سر ما رو کلاه گذاشتن دیگه! همه اش میگفتن کانادا سرده، کانادا سرده، کجاش سرده. ۶ ماه منفی ۲۵، بقیه سال که از گرما داریم خفه میشیم. دما ۲۵ درجه و شرجیش هم قوز بالا قوزه. من انتظار داشتم سال ۱۲ ماه اینجا برف و یخبندون باشه حالش رو ببریم. فکر کنم باید به فکر جابجایی باشم، کلگری مثل اینکه بهتر باشه. یادمه پارسال ۱۸ شهریور برف اومده بود. اگر از شانس ماست البته، میریم اونجا هم جهنم میشه. امیدوارم زودتر روزهای رویایی -۲۵ و -۳۵ برسه.
امروز صبح دم آسانسور، یکی از همسایه ها رو دیدم. تا گفتم good morning، بلافاصله اومد جلو و دست داد و گفت من آدرین هستم و شروع کرد به سوال و جواب. که تازه اومدی؟ چطوره، خوبه؟ من با زنم واحد فلان زندگی می کنیم، اسم زنم (یادم رفت چی بود!) با مترو میری؟ محل کارت کجاست؟ تا گفتم تازه واردم به کانادا، پرسید از کجا اومدی و وقتی فهمید ایران گفت ااااا یکی از همسایه های همین طبقه خودمون هم ایرانیه و … بچه خونگرم و باحالی بود، می گفت از زمانی که این ساختمون رو ساختن اینجا مستاجر بوده، البته واحد اون دو خوابه است. زنش آمریکایی و خودش کاناداییه. می گفت توی فیلادلفیا با زنم آشنا شدم زمان دانشگاه و بعد هم که ازدواج کردیم دو سه سال نیویورک بودیم و بعدا اومدیم کانادا و الان هم ۴ ساله که اینجاییم. کلا دو تا ایستگاه هم بیشتر همسفر نبودیم، سنت کلر پیاده شد و تاکید کرد که بازم همدیگه رو ببینیم.
روز سه شنبه هفته قبل هم پارکینگم رو اجاره دادم. آقای مصطفایی عقیده داشت ارزون دادم ولی دیگه قرارمون رو گذاشته بودیم. این منطقه پارکینگ خواهان زیاد داره و ما هم که فعلا ماشین نداریم. البته به پای داون تاون هنوز نمیرسیم که ماهی ۲۵۰ و ۳۰۰ دلار اجاره میدن. بله، می دونم الان ته دل بعضی ها داره قیلی ویلی میره که چقدر اجاره اش دادی! بدجنسیم گل کرده و نمی خوام بگم! یک زن و شوهر جا افتاده پارکینگ رو اجاره کردن، که دو تا ماشین دارن و واحد خودشون که طبقه پایینی منه یک پارکینگ بیشتر نداره. روزی که قرار گذاشته بودیم، بمن گفت که ما قبلا خودمون صاحبخونه بودیم و یک هاوس دیتچد داشتیم، الان اومدیم یکی دو سال اجاره نشینی کنیم ببینیم میتونیم توی کاندو زندگی کنیم یا نه. نمی دونم خونه شون رو فروختن یا نه، ولی جالبه که مثلا ما ایرانی ها همه اش دنبال اینیم که خونه حیاط دار داشته باشیم، اون وقت اینجا آدمهایی پیدا میشن که خونه حیاط دار رو ول می کنن و میخوان بیان کاندو نشین بشن. البته کاندو نشینی مزایای خودش رو داره، با هیچی کاری نداری و همه چیز رو مدیریت ساختمون مدیریت می کنه، فقط ماهانه باید شارژ بدی (ساختمون قبلی ماهی ۳۲۰ دلار و این ساختمون ماهی ۳۷۰ دلار شارژ ماهیانه داره – که بازم لازم بذکر می دانم، پرداخت این هزینه به عهده صاحبخونه است نه مستاجر). اما در مقابل اگر صاحبخونه باشی، ترقی هاوس بسیار بیشتر از کاندو است.
صحبت خونه شد، قیمت خونه در تورنتوی مرکزی یک چیز عجیب و غریبیه. واحدی که من توش سکونت دارم حدودا ۶۰ متر مربعه و قیمتش فکر می کنم حدودا ۴۵۰ هزار دلار باشه. بعد یکی از همکارامون توی شرکت که از اوک ویل میاد، میگه قیمت خونه شون که یک هاوس و توی یک زمین هزار متر مربعی واقعه، نیم میلیون دلاره! خود ساکنین تورنتو باورشون نمیشه که قیمت املاک در سال های اخیر چقدر بالا رفته. این وضعیت توی مناطقی مثل مارکهام و ریچموندهیل و وان هم هست ولی بیشترین رشد قیمت توی مناطق مرکزی اتفاق افتاده. مثل مواردی که توی ایران داشتیم، طرف یک دفعه به خودش اومده و دیدیه خونه ای که ۲۰ سال پیش خریده الان میلیون دلاری شده. برای افرادی که خریدار اولی هستند (اولین خونه شون رو دارن میخرن) تنها گزینه در حال حاضر کاندو و حتی پیش خرید کاندو هستش، خونه های حیاط دار به قول اینجایی ها Skyrocketed شده. و احتمالا می تونید حدس بزنید که مقصر کیا هستند، عوامل زیادی تاثیر گذارند ولی از مهمترین هاشون، مهاجرین پولداری هستن که مثل خیلی چیزها، از قیمت خونه هم اطلاعی ندارن و با پیشنهادهای پرت و پلایی که میدن، باعث رشد خیلی سریع و غیر منطقی ملک توی تورنتو شده ان.