بعد از دو هفته

می پرسم پروژه صدور فاکتور برای فلان مشتری در چه حاله؟
میشنوم: هنوز منتظر خبر از طرف اونها هستیم.
– فلان سرور تستی که قرار بود راه بیفته چطوره؟
– سرور رو گرفتن (خیلی زحمت شد، گرفتن سرور ماکزیمم ۱۵ دقیقه زمان می بره) ولی هنوز راه اندازی نکردنش.
– پروژه اصلاح سیستم پرداختشون چی شد؟
– خب سرور تستی که راه نیفتاده، ما منتظریم اون راه بیفته بعد روی این کار کنیم.
– از کتابخونه سازمان فیزیوتراپی کانادا چه خبر؟
– هنوز منتظریم بهمون جواب بدن.
دست همگی درد نکنه! نتونستم جلوی خودم رو بگیرم، گفتم اگر ایران بود، ظرف دو هفته ۴ تا پروژه شکست خورده بود، ۴ تا پروژه تموم شده بود (البته نگفتم سمبل شده بود، شما هم آبرو داری کنید!)، ۱۰ تا پروژه جدید هم تعریف شده بود!
بله؟! شرکتی که شما در کانادا یا کشورهای دیگه توش کار می کنید خیلی خفنه و خیلی کار می کنید و زیر بار مسئولیت شانه های نحیفتون داره خورد میشه؟! بابا ایول، بابا کار درست، بابا خفن، بابا قدرتمند! شما از اول هم همینطوری بودی، همیشه کارت درست بود، همیشه از امثال من بالاتر و خفن تر و بهتر بودی، اصلا سیب اپل رو هم شما گاز زدی! ولی واقعیت زندگی در خارج از ایران تا اینجایی که من دیدم همینه و حتی بدتر.

من مامانم رو می خوام 🙁