برنامه های وفادار سازی در کانادا

لوس بازی اول آوریل یا همون دروغ سیزده رو هم ما برگزار کردیم و کمترین فایده ای که داشت، عده ای که خواننده خاموش بودن هم به حرف اومدن! بقیه رفقا هم که مثل همیشه محبت داشتن. من آخه کجا بذارم برم؟! با نوشتن حال می کنم و این وبلاگ هم آزاری برام نداره. فقط می مونه سوژه که اونم خدا خودش میرسونه!
یادم میاد توی ایران و توی شرکت های مختلفی که بودم، هر از چندگاهی یک پروژه تحت عنوان وفادار سازی مشتریان علم می شد و کلی وقت و انرژی و پول سازمان به هدر می رفت تا سیستم راه اندازی بشه، بعد هم طبق معمول سر و صداها می خوابید و میرفت تا راند بعدی. اولین بار در ایران، شرکت پرداخت الکترونیک پارسیان بود که یک سیستم لویالتی راه انداخته بود، به این ترتیب که اگر کارت بانکیتون رو روی POS پارسیان می کشیدید، ممکن بود روی رسیدتون پیغامی مبنی بر برنده شدن یک کارت هدیه دریافت کنید. این اتفاق شب عید سال ۱۳۸۷ رخ داد و با این ترفند، پارسیان کلی از تراکنش های بانک سامان رو به سمت خودش هدایت کرد. سامان که تکنولوژیش رو از شرکت کیش ویر (توسن فعلی) تامین می کرد، درخواست نسخه جدیدی برای POS هاش داد که البته با جنگ و دعواهایی که در جریان بود هیچ وقت عملیاتی نشد.
بعدها هم مثلا شرکت پرداخت الکترونیک پاسارگاد یک سیستم ارائه کرد، یا زرین کارت برای نوین چرم سیستم وفادار سازی پیاده کرد (که به نظر من از تجربیات موفق این عرصه بود)، استارت این کار رو در زرین کارت دوست عزیز و بسیار نزدیک من امید غنی زاده زده بود و به دلیل تبحر و دانش بسیار خوبی که در زمینه کارت و محصولات مبتنی بر کارت داشت، زیربنای خوبی رو براشون بنیان گذاری کرد. اما در ایران متاسفانه بدلیل انحصاری که بانک مرکزی برای خودش در زمینه های مختلف، از جمله کارتخوان و کارت ایجاد کرده بود، خیلی نمی شد ایده های خوبی رو پیاده سازی کرد. کارهای مبتنی بر نوآوری توسط سیستم های بزرگ مثل بانکها یا شرکت های پرداخت به خوبی پیاده سازی نمیشن، چون این مجموعه ها بقدری بزرگ و درگیر بروکراسی هستند که لش میشن و بخوان خودشون رو تکون بدن، دو سال طول میکشه و در دو سال یکدفعه می بینی دولت عوض میشه و کلا پروژه میره روی هوا. برای کارهای این تیپی، شرکت های استارت آپ بهترین گزینه هستند که با خلاقیت و نوآوریشون، در کنار سرعت عملی که می تونن بدلیل کوچیک بودن داشته باشند، پروژه رو به موفقیت برسونن. این کار هم متاسفانه بدلیل همون انحصاری که گفتم توی ایران خیلی سخته و حتی اگر بانکها و شرکت های پرداخت تمایلی به این کار نشون بدن، پیشنهادشون برای استارت آپها خیلی جذابیت نداره. البته سایت هایی از قبیل نمی دونم تخفیفان و آف چی و این چیزها راه افتاده، اما هیچ کدوم بر مبنای کارت کار نمی کنن.
حالا بیاییم سراغ کانادا. توی کانادا اگر شما ایده ای داشته باشی و مراحل قانونیش رو هم طی بکنی، برخلاف ایران اولین چیزی که در قبال درخواستت بهت میگن، نمیشه نخواهد بود. برعکس، راهنمایی و کمک و حمایت می کنن تا خسته بشی! در مورد وفادار سازی، هرجایی که میرید بهتون یک کارت میدن و بعد از یک مدت می بینید کیفتون قلمبه شده از کارتهای جورواجور! هر کدوم هم برای یک مقصدی بدرد می خورن و مهم اینه که حواستون باشه به موقعش از کارت مناسب استفاده کنید تا از مزایاش بتونید بهره مند بشید.
بانکها از جمله جاهایی هستند که برنامه های وفادار سازی دارند. مثلا کارت های اعتباری RBC انواع و اقسام الخورتک بازی های وفادار سازی رو دارند، از پوینت گرفته تا cash back. پوینت، به امتیازاتی گفته میشه که شما به ازای استفاده تون از کارت دریافت می کنید. مثلا ویزاکارت من به ازای هر یک دلار خرید، یک امتیاز بهم میده. بعدا می تونم این امتیازات رو تبدیل به کارت خرید کنم یا هزینه هام رو باهش پرداخت کنم. ویزاکارت گلد RBC به ازای هر دو دلار خرید، یک امتیاز میده. یک کارت دیگه، امکان این رو فراهم می کنه که با پوینتهاتون بنزین بزنید. یا مثلا CIBC یک کارت مشترک با تیم هورتونز داره که می تونید پوینت هاتون رو صرف خرید قهوه یا سایر محصولات تیم هورتونز کنید.
در مقابل، Cash back به پولی گفته میشه که مستقیما بهتون پرداخت میشه. مثلا من یک مسترکارت دارم که به ازای هر صد دلار خرید، یک دلار بهم بر می گردونه. یا اگر باهش خوار و بار خرید کنم، به ازای هر ۱۰۰ دلار، دو دلار بهم بر می گردونه. باز هم بانک CIBC یک کارت جدیدا معرفی کرده که به ازای بعضی خریدهای خاص، ۴ درصد مبلغ رو بهتون بر میگردونه.
بانک اسکوشیا یک کارت به نام Scene داره که در زمان خرید از محصولات طرف قراردادش، بهتون امتیازی میده که بعدا قابل استفاده در گیشه سینما برای خرید بلیطه.
ممکنه پیش خودتون بگید: اوووووه! برو بابا من چقدر باید صبر کنم تا این چندغاز جمع بشه تا بتونم ازش استفاده کنم! نکته اینجاست که شما لازم نیست کاری بکنید. شما به هرحال یک سری هزینه دارید که باید پرداختش کنید. حالا این پرداختها رو طوری مدیریت کنید که با کارت مناسب خودش انجام بشه، هم هزینه تون رو پرداخت کردید و هم اینکه مثل یک قلک، دارید یک چیزی رو کنار میذارید. بله، با یکی دوماه خرید کردن چیز زیادی عایدتون نمیشه، اما مثلا می بینید بعد از یکسال یکدفعه ۵۰ دلار توی حساب cash back کارتتون پول جمع شده، باحال نیست یکدفعه ببینید ۵۰ دلار پول توی جیببتون پیدا شده؟!
اما بانکها تنها سازمانهایی نیستند که برنامه وفادار سازی دارند. هر مجموعه ای ممکنه از یک یا چند برنامه وفادار سازی استفاده کنه که میتونید از همه شون بهره مند بشید. به عنوان مثال، یکی از برنامه های خیلی معروف، سیستمیه به اسم ایر مایلز. همونطوری که از اسمش هم برمیاد، به ازای خریدهاتون از مراکزی که این سیستم وفادارسازی رو پشتیبانی می کنند، امتیازی بهتون تعلق می گیره که بعدا برای خرید بلیط هواپیما می تونید ازش استفاده کنید. یا مثلا مجموعه President choice – که مالک چند برند خوار و بار فروشی از قبیل نوفریلز است، یک سیستم وفادار سازی به نام PC Plus داره که هر هفته تعدادی از اقلام قابل خریداری رو بهتون پیشنهاد میده که با خرید اونها می تونید امتیاز جمع کنید و زمانی که به ۲۰ دلار رسید، در همون فروشگاه برای پرداخت خریدهاتون ازش استفاده کنید.
نکته ای که ذکرش خالی از لطف نیست، شما می تونید برخی اوقات دو تا برنامه وفادار سازی رو با هم ترکیب کنید و از مزایای هر دو استفاده کنید. مثلا من خودم همیشه خریدهام از نوفریلز رو با مسترکارت cash back انجام میدم و همزمان از کارت PC Plus برای جمع کردن امتیازات President Choice استفاده می کنم.
به عنوان نکته پایانی، زمانی که شما می خواهید امتیازتون رو استفاده کنید، از اصطلاح redeem استفاده می کنند: Do you want to redeem your points؟