ادا اطوارهای وزارت مهاجرت کانادا

پارسال همون اوائلی که اومده بودم، وزیر مهاجرت کانادا کریس الکساندر خودش رو به آب و آتیش زد تا بتونه نهایت محدودیت و مشکلات رو بر سر راه مهاجرین قرار بده. قانونی تحت عنوان Bill C24 در پارلمان کانادا تصویب شد و به هدفش رسید. زمان ابلاغش برای دستگاههای اجرایی، یکسال طول کشید و بالاخره از اول ماه ژوئن اجرایی شد.
قبلا اینطوری بود که اگر با ویزای دانشجویی میومدید کانادا، بعد از اتمام درس سه سال بهتون ویزای کار موقت می دادن و اگر می تونستید توی این سه سال جایی مشغول بکار بشید، اون وقت میشدید PR یا Permanent Resident، چیزی که الان من و خیلی مهاجرین دیگه هستیم. یعنی همه حق و حقوق قانونی یک کانادایی رو پیدا می کردید، بجز حق شرکت در انتخابات و همینطور دریافت پاسپورت کانادایی. بعد از گذشت ۱۰۹۵ روز (یا همون سه سال) در ۵ سال هم می تونستید درخواست بدید برای تابعیت کانادا و دیگه واقعا کانادایی بشید، به قول منصور رشتی بلیط آزادی یا پاسپورت کانادا رو بگیرید و در ۱۰۰ و خورده ای کشور بروتون باز بشه و همینطور حق رای بدست بیارید.
الان اتفاقی که افتاده، اولا باید ۱۴۶۰ روز (یعنی چهار سال) در ۶ سال رو کانادا باشید. ثانیا اون سالهایی ملاک بودنتون در کانادا قرار میگیره که ۱۸۰ روزش رو در خاک کانادا بوده باشید، بنابراین اگر ماه هفتم یعنی جولای وارد کانادا بشید، اون سال جزء سالهای حضورتون در کانادا بحساب نمیاد!
نکته بعدی برای اون افرادیه که با ویزای تحصیلی اومدن. قبلا اینطوری بود که اگر موفق به پیدا کردن کار میشدید و ویزاتون از تحصیلی یا موقت کار، به PR تغییر پیدا می کرد، وزارت مهاجرت نصف مدت زمانی که به تحصیل مشغول بودید رو جزء مدت زمان حضورتون در کانادا بحساب میاورد، اما الان همه اون مدت، انگار نه انگار! یعنی طرف میاد اینجا درس می خونه، بعد دنبال کار می گرده، بعد که رفت سر کار، تازه انگار وارد خاک کانادا شده! حالا باید ۴ سال صبر کنه تا بتونه برای تابعیت کانادا اقدام کنه.
این قانون علیرغم همه دردسرهایی که درست می کنه و عمری که از آدم تلف میشه، تا به اینجای کار صرفا با گذشت زمان مساله اش قابل حله. اما نکات بسیار تاریکتری هم هست! مهمترینش اینه که اگر جرمی در هر نقطه از دنیا مرتکب بشید (حالا اون جرم ممکنه از نظر قوانین کانادا، جرم نباشه مثلا در ایران به جرم نوشیدن مشروبات الکلی محکوم بشید)، قانون این اجازه رو به هر آفیسری در اداره مهاجرت میده که اقامت کانادای شما رو باطل کنه! قانون رو حال می کنید؟!!! اسما، این قانون برای مبارزه با تروریسم و این مزخرفات تدوین شده اما در عمل با توجه به گل و گشاد بودن ماهیت قانون، چیزی که گفتم کاملا پتانسیل اجرا داره.
گذشته از اون، اگر آفیسری تشخیص بده که شما قصدتون از اقامت کانادا، زندگی در این کشور نیست، باز هم می تونه اقامت شما رو سلب کنه! یکی از مواردی که مورد استناد می تونه قرار بگیره، داشتن تابعیت کشور دیگه ای بجز کاناداست. چینی ها، وقتی اقامت کانادا رو میگیرن، شهروندی چینشون باطل میشه و اگر بخوان به چین مسافرت کنن، باید حتما ویزا بگیرن! اما کسی که اقامت ایران رو داره، حتی اگر با میل و رضایت خودش هم درخواست بده، دولت ایران کماکان اون رو شهروند خودش بحساب میاره (داستان هم سر جمعیت مسلمون های شیعه و سنی هستش). این یعنی اینکه همیشه ایرانی ها در معرض این خطر هستند که تابعیت کاناداشون رو از دست بدن، مخصوصا اونهایی که به حرف منصور رشتی گوش میدن! منصور همیشه میگفت: شما متعلق به این آب و خاک (ایران) هستید. باید برید، بلیط آزادیتون، یک پاسپورت خارجی رو بگیرید و برگردید ایران، باید این مملکت رو شماها بسازید. خودش هم دقیقا همین کار رو کرده بود اما الان دولت کانادا داره جلوی این قضیه رو می گیره.
یک اتفاق خنده دار دیگه هم افتاده. از اونجایی که کلی تقلب در مورد اسپانسری همسر رخ داده (کسی که کانادایی باشه، می تونه با یک نفر خارج از کانادا ازدواج کنه و بعد اسپانسر اون آدم بشه و بیارتش کانادا)، الان سر ویزاهای اسپانسری بسیار بسیار سختگیری می کنن. امروز توی روزنامه نوشته بود، ۵۳۲ برگه مدرک برای اثبات ازدواج یک زوج از طرف اداره مهاجرت، کافی تشخیص داده نشد! جالب اینجاست که خانم، آمریکایی هستند و آقا کانادایی! به آمریکا که رحم نکنن ببین دیگه با ایران چیکار می خوان بکنن!!!