آغاز دفتر

دفعه قبل از مادرم در حالی خداحافظی کردم که لبخند می زد و گفت به خدا سپردمت امیر جان. این بار به قول خواهرم، مادرمون رو به خدایی سپردیم که در تمام زندگیش با اسم اون شروع به کار کرد، در تک تک لحظه های زندگیش اون رو ناظر بر کارهاش دونست، ما رو با اون آشنا کرد و ارتباط بین ما و خدا رو برقرار کرد و در نهایت انقدر این خدا رو دوست داشت که اون رو به ما ترجیح داد و به طرفش پرواز کرد.
این پست هم مطابق دو سه پست اخیر، غمگینه. باید بنویسم و خودم رو سبک کنم، ولی دیگران لزومی نداره از ناراحتی من ناراحت بشن، برای همین توی فیس بوک آپدیت شدنش رو اطلاع نخواهم داد.
مراسم ختم مادرم رو برگزار کردیم، نمی تونم به اندازه کافی از محبت های دوستان عزیزی که بر بنده منت گذاشتن و تشریف فرما شدن، تشکر کنم. توی روزهای عید، زمانی که باید به تفریح و استراحت بگذرونن، ترجیح دادن مرهمی باشن بر زخمی که بر ما وارد شد. دوست دارم یکبار دیگه، از علی، امیر ارسلان، مهدی، حسین و امیر تیمور تشکر کنم. نیما و رضای عزیز هم بزرگواری کردن و از اینفوتک اومدن. احسان مهربون، تاج گل بسیار بزرگ و زیبایی رو برام فرستاد و خودش هم لطف کرد و شب به ما ملحق شد.
تماس های خیلی جالب و غیر منتظره ای هم از آدمهایی که انتظارش رو نداشتم دریافت کردم. هومن از آمریکا باهم تماس گرفت و گفت که برای مادرم فاتحه یهودی برگزار کرده. مارکوس هم به سبک مسیحی گفت براشون این کار رو می کنم. واقعا جالبه که برای مادر من، افرادی از ادیان مختلف مراسم مذهبی به جا آوردن، شاید به دلیل این بود که همیشه خودش معتقد بود ادیان الهی همه هدفشون یکی بوده و پیروان همه ادیان الهی، مورد احترام هستند.

آرزو می کنم از من راضی بوده باشه، دلخوری و ناراحتی از من نداشته باشه. و آرزو می کنم بتونم بعد از خودش، لااقل جزئی از خودش باشم.

پایان زندگی هرکس به مرگ اوست… جز مرد حق که مرگ وی آغاز دفتر است.